Een nieuw soort Electrolarynx ontdekt met surfen op internet

Bij zoeken naar verschillende electrolarynxen en de mogelijkheden ervan, kwam ik ook terecht op informatie over de syntrix. Een handsfree electrolarynx met je eigen stemgeluid.    Door een vraag vanuit de patientenvereniging Hoofd-Halskanker heb ik verder gezocht en geprobeerd de gevonden informatie zo duidelijk mogelijk weer te geven.

Toen ik de eerste afbeelding zag, deed het mij meteen denken aan een keelmicrofoon. Het uiterlijk is ook vergelijkbaar. Het verschil is, dat een keelmicrofoon werkt met de trillingen van de stembanden om het geluid te versterken en de Syrinx net als alle electrolarynxs werkt met de trillingen in het keelgebied, welke ontstaan door te playbacken. . 

De Japanse Ingenieur Masaki Takeuchi volgde een postdoctorale studie met de bedoeling onderzoek te doen naar robothanden. Zijn plannen veranderden toen hij een video zag van iemand die lucht inslikt en boert om een stem te produceren. "Hoewel er over de hele wereld goed ontwikkelde synthetische stemmen zijn, klinken slokdarmstemmen nog steeds wat mechanisch. Hij vroeg zich af of er mensen waren die alleen op deze manier konden spreken. In het verleden had Takeuchi geassisteerd bij een stemworkshop voor ALS-patiënten, waar hun stemmen werden opgenomen voordat ze verloren gingen, zodat ze in de toekomst nog gebruikt konden worden. Ook kwam hij in contact met mensen van een Japanse Laryngectomievereniging. 

Nadat hij naar verhalen uit die gemeenschap had geluisterd, ontdekte hij dat de meeste mensen hetzelfde gevoel hadden: "Ik wou dat ik terug kon gaan naar hoe ik was voor mijn operatie." Met een electrolarynx (EL) wordt de stem niet alleen op een heel mechanische manier geproduceerd, maar is er ook een hand nodig om het apparaat tegen de keel te houden. Zelfs als iemand wil spreken, kost het tijd om het apparaat vast te pakken en in de juiste positie te houden.

Hij startte samen met een aantal afgestudeerden van de Universiteit van Tokyo in 2019, met de ontwikkeling van de Syrinx. Er wordt tijdens de ontwikkeling gebruik gemaakt van Artificial Intelligence.  De Syrinx is een draagbaar apparaat welke volledig handsfree moet gaan werken. En weegt slechts 20% van een traditionele electrolarynx. Met een stijlvol ontwerp, wat ervoor moet gaan zorgen, dat de gebruiker het wil gebruiken. Het doel van het ontwerp is om het niet op te laten vallen bij het publiek, maar aan te passen aan de smaak van de gebruiker. 

Een bestaand apparaat moet je tijdens het spreken met een hand tegen de keel drukken. Dit is onhandig wanneer je iets wil zeggen, terwijl je bezig bent met iets, waarvoor je beide handen nodig hebt, zoals autorijden, eten, typen en telefoneren. De robotachtig klinkende stem die door dergelijke apparaten wordt gegenereerd, betekent ook vaak dat gebruikers terughoudend zijn om deze te gebruiken en zich er ook erg bewust van zijn als ze dat doen. Het tweede grote verschil tussen Syrinx en het bestaande apparaat zit in de complexiteit van het trillingspatroon. Beide apparaten werken als een externe geluidsbron door de keel van de gebruiker te laten trillen, maar het bestaande apparaat kan alleen eenvoudige uniforme golven genereren. Aan de andere kant gebruikt Syrinx een complexer trillingspatroon gegenereerd door AI met behulp van echte stemmen. Vanwege deze complexiteit moest Syrinx een extra tweede vibrator gebruiken die geluiden maakt in een hogere frequentieband, waar de bestaande er slechts één gebruikt. Daardoor kan het apparaat naast mannen-stemmen ook beter de stemmen van vrouwen en kinderen produceren.

Voordat iemand een laryngectomie ondergaat maken ze opnamen van de stem. Met hulp van stemverwerkings-programma’s worden die opnamen omgezet in trillingen, die gelijk zijn aan het oorspronkelijke geluid van de gebruiker. 

Om deze echt handsfree te kunnen gebruiken is ook gekeken naar het ontwerp van de bestaande keelmicrofoons. 

De eerste versies moesten nog bediend worden via een smartphone, dus in de ogen van het team, niet compleets handsfree. Dat is nog niet helemaal gerealiseerd, want gebruikers moeten nu eerst op een knop drukken om de trillingen om te laten zetten in een stem. Voordat het apparaat op de markt wordt gebracht, zal het ontwerpteam een ​​automatische schakelaar ontwikkelen die kan detecteren wanneer de gebruiker begint en stopt met spreken.

Een ander probleem van de gewone electrolarynx is voor velen toch het zoemende geluid wat veroorzaakt wordt door de trilplaat erin. Er zijn verschillende oplossingen voor getest bij de Syrinx, zoals gebruik van gel of een rubber ring maar er is nog steeds een zoemtoon, wat ook door de testers nog steeds als storend wordt ervaren. Ook dat wil het team opgelost hebben, voordat het op de markt komt.  Ze zijn nu bezig met testen om de zoemtoon te verminderen met hulp van zgn. witte ruis, die past bij het geluid van de drager. Voor demonstratie doeleinden hebben ze dat al weten toe te passen bij een specifieke gebruiker. 

Wat zou je ervan vinden om dit apparaat te kunnen gebruiken in plaats van de conventionele electrolarynxen ?

Ik had er zelf erg blij mee geweest, als ik die had kunnen gebruiken.  

Als je geinteresseerd bent in de nieuwe ontwikkelingen van dit apparaat kun je kijken op de engelstalige site: https://syrinx.community/en/ 

De naam van dit apparaat is ontleend aan de naam van het strottenhoofd van vogels: Dat is niet het strottenhoofd met zijn stembanden, zoals bij zoogdieren, maar de syrinx, een benige structuur die uniek is voor vogels. Waarmee ze hun geluid mee maken.