Volwassen zoon laat niets van zich horen

Beste, 

Mijn moeder heeft kanker en is bezig met chemotherapie. Ik zie haar dagelijks en doe boodschapjes en heb fijne en heel plezierige momenten met haar. Ze kan op dit moment nog bijna alles. Mijn (volwassen, 33 jr) broer komt niet langs. Hij laat daarnaast steeds minder van zich horen. Hij zegt zelf dat hij het er enorm moeilijk heeft en helemaal is geblokkeerd. Ookal weet hij dat ze nog steeds "de oude" is, en er fysiek nog niets te zien is aan haar. Hij is ook erg kwaad op zichzelf om zijn gedrag. Ik zie dat mijn moeder hier verdriet van heeft en dat ze hem mist. Ik ben aan de ene kant enorm kwaad dat hij dit niet aan de kant kan zetten, en aan de andere kant wil ik ook mild zijn maar dat lukt me maar slecht.. Ik heb al voorgesteld dat hij een kaartje stuurt, of belt, maar het contact blijft maar van haar uit komen.

Wat kan ik voor hem, of mijn moeder doen?

Antwoord

Wat verdrietig en vervelend voor jullie dat jullie in deze situatie zitten waar jullie alle drie door geraakt worden. Heel fijn dat je er voor je moeder kan zijn en ook plezierige momenten met haar kan hebben. Dit gun je je broer natuurlijk ook. Wat goed dat je al oplossingen hebt geprobeerd te bedenken, zoals bellen of een kaartje sturen.
Het getuigt van inzicht en is belangrijk dat je broer kan in zien dat hij geblokkeerd is en dat hij hier zelf ook kwaad op is. Dat geeft vaak motivatie voor verandering. Wanneer we blokkeren gaan we de moeilijke dingen vaak uit de weg. Hij zou hierbij hulp kunnen zoeken. Er zijn speciale psycho-oncologische centra waar patiënten en ook naasten geholpen kunnen worden als ze hierdoor blokkeren. Hij zou hiervoor ook in gesprek kunnen gaan met de huisarts en bijvoorbeeld de praktijkondersteuner. Je zou ook met hem kunnen kijken wat maakt dat hij blokkeert, heeft hij bepaalde gedachtes of angsten rondom de ziekte van jullie moeder. Samen kunnen jullie dan kijken of deze ook waar zijn. Soms kan het ook helpen om met z’n drieën een activiteit te ondernemen, dan hoeft hij het niet alleen te doen en is het misschien minder confronterend.
Het is heel begrijpelijk dat je kwaad op hem bent, echter doen mensen dit vaak niet expres. Er zit hem iets in de weg waardoor het hem niet lukt. Mogelijk door er over te praten, kan je hem hierbij helpen. Juist zonder oordeel samen met hem onderzoeken. Hij zal dan zelf eerder snappen wat hem dwars zit en mogelijk het ook eerder delen wat er speelt. Dat zou voor jullie alle drie fijn zijn.

Hier op kanker.nl is ook een professional voor psychische klachten rondom kanker, dit geldt ook voor naasten. Hier zou hij ook een vraag kunnen stellen over hoe hij hier mee om kan gaan. 

Dit kan via:

https://www.kanker.nl/hulp-en-ondersteuning/stel-je-vraag-aan-een-profe…

Laatst bewerkt: 11/04/2023 - 11:53

Heel erg bedankt voor uw uitgebreide antwoord!

Met vriendelijke groeten

Laatst bewerkt: 14/04/2023 - 11:04