Zoon schaamt zich

Hallo,

Ik heb borstkanker en door de chemotherapie ben ik, zoals velen, mijn haar verloren.

Mijn oudste zoon van 15 jaar kan mij niet aankijken als ik zonder muts in huis ben. Ik hou dus zoveel mogelijk een muts aan als hij er is. Nu werd ik gezegd dat ik niet naar het oudercontact mag gaan. Hij wil niet dat zijn vrienden mij zien, zelfs niet met een (toffe) muts op.

Nu weet ik niet hoe ik daar mee moet omgaan. We zijn gescheiden ouders dus communicatie van de papa moet ik niet verwachten. 

Kan iemand mij hierin raad geven hoe ik dit best aanpak? 

Antwoord

Beste BradyD,

Wat goed dat je hier je vraagt stelt. Het is een lastige situatie voor jullie beide. 
We zien wel vaker dat voor pubers zich hier voor kunnen schamen, ze willen vooral normaal zijn en niet anders dan vrienden. Wat fijn voor hem dat je probeert om rekening te houden met zijn wensen en dus thuis zo veel mogelijk je muts op hebt. Hij probeert zich wel te uiten over hoe hij zicht voelt en wat zijn wensen zijn. Dat laat wel zien dat hij zich hierin veilig voelt. 
Het is wel goed om met je zoon in gesprek te gaan over waar hij zich precies voor schaamt. Weten zijn vrienden bijvoorbeeld dat je ziek bent en kanker hebt?  Soms vertellen jongeren dit niet  en dat kan het gesprek ook daar over gaan. Wat ook vaak kan helpen is hem vragen naar hoe hij zou reageren als een van de moeders van zijn vrienden daar kaal (maar met een mutsje) op zou zijn. Vaak hebben jongeren ideeën over wat anderen zullen denken, terwijl die helemaal niet waar hoeven te zijn. Vaak denken ze zelf namelijk helemaal niet zo over de mensen om hen heen. Hierover nieuwsgierig met hem in gesprek gaan kan voor nieuwe inzichten zorgen. Wat wij vaak zien is dat dit soort gesprekken vaak beter gaan tijdens een wandeling of het auto rijden. Jongeren praten dan makkelijker dan recht tegen over elkaar aan tafel. 
Tot slot is het wel zo dat sommige dingen wel moeten in jouw rol als ouder. Je hebt ook bepaalde verantwoordelijkheden. Hierover kan je ook met hem in gesprek. Hoe hij dit dan zou aanpakken in jouw situatie en of hij kan snappen dat sommige dingen voor jou wel belangrijk zijn om bij te zijn. Misschien komen jullie samen tot een oplossing. 
Eventueel zou een heel andere oplossing zijn dat iemand die dicht bij jou staat voor jou gaat. Maar dat hangt ook een beetje af van wat dat oudercontact precies inhoud. 
Hopelijk luk het om hier samen over te praten en jullie weg te vinden. 
Succes!

Met vriendelijke groet,

De kinderpsychologen van IDC

Laatst bewerkt: 09/01/2024 - 14:27