Plaatsen van JJ katheter op 2 juni

Ik moest mij vandaag om half 8 melden op de poli urologie. Het was de dag dat ze de JJ katheter gingen plaatsen vanaf mijn nier naar mijn blaas. Ik doe mee aan een onderzoek waar gekeken gaat worden welke ingreep het fijnste is voor patiënten. Mijn porth a cath is aangeprikt en ik lig klaar voor de ingreep. Na 20 minuten lig ik te bibberen in mijn bed, ik maak mij zorgen want als verpleegkundige weet ik wat dit betekend, de ingreep kan niet doorgaan. Ik voel me zo beroerd dat ik niets anders kan dan dit ook aan te geven bij de broeder. Hij meet mijn temp en deze is 38.4. De arts wordt erbij gevraagd en wil de ingreep toch door laten gaan, er wordt even gedacht dat het van mijn nier komt maar ik dacht zelf door het aanprikken van mijn PAC. Op de angio kamer een hele heisa, ze durven het niet aan, logisch ook maar ik kom voor een drain en wel nu. Ik voel me steeds beroerder waardoor ik ook niet meer kan doen alsof, ik lig te rillen, te braken en voel me echt heel slecht, hoe kan dit nu ineens, waarom moet dit gebeuren ik heb een heel leuk weekend op de planning. De artsen geven aan wel een nefrodrain te willen plaatsen maar dit wil ik absoluut niet en dus ga ik met onverrichte zaken terug naar de afdeling.
Ik voel me beroerd en met 41.3 is dit ook wel te verklaren. Ontstekingswaarde in het bloed zijn ook verhoogden dus aan de antibiotica via het infuus, ik mag dus niet naar huis waar ik van baal, morgen zouden we onze nieuwe auto op gaan halen. De afspraak is nu dat ik minimaal 24 uur koortsvrij moet zijn maar waarschijnlijk dinsdag pas geholpen wordt.
Alle uitslagen zijn binnen en ik had dus een bloedvergiftiging, zelf denk ik dat het door het aanprikken van de PAC komt maar hier blijven ze nog steeds zeggen dat het van mijn urine komt (ondanks dat dit onwaarschijnlijk is). Hoe het komt dat ik zo snel hersteld ben vind iedereen hier wonderbaarlijk, laten we het maar houden op mijn sterkte persoonlijkheid.
6 juni is het dan eindelijk zover, iedereen is uitgerust van het pinksterweekend en ik zou een JJ krijgen. 24 uur koortsvrij en hier lig ik toch al het hele weekend op te wachten. Weer ontstaat er discussie en geven de radiologen aan de ingreep niet te willen doen, wel willen ze een nefrodrain zetten. Ik ben woest, dit is niet de afspraak en ik barst in tranen uit. Ik ben echt heel boos en dat begrijpen ze wel. Na een hoop heen en weer gebel het verlossende woord en ik mag naar beneden komen voor het plaatsen van de JJ. De ingreep viel mee, maar daarna begon de ellende, ik had pijn, was misselijk en voelde me lamlendig. Terug op zaal kwam de arts en de antibiotica kon worden overgezet naar oraal, dus ik mag naar huis, na 5 dagen en een hoop gemist is het dan zover. Ik voel me nog steeds niet lekker maar wil geen minuut langer blijven dus ik bel mijn vader en zodra hij er is nemen we de benen. De afdeling urologie ben ik niet zo over te spreken.