Euthanasie of versterven

De kerstdagen zijn net voorbij en oudjaar is in aantocht. Deze dagen zetten mij extra aan het denken omdat het me weer confronteert met het feit hoe snel een jaar voorbij gaat. Ik ben pas 4 maanden onderweg vanaf mijn diagnose cq doodvonnis. Gelukkig heb ik geen pijn alleen de bekende maag en darmklachten.

Ondanks dat ik geen pijn heb realiseer ik mij wel hoe snel het kan gaan als ik een beetje pech heb en de behandeling niet aanslaat of mijn tumor besluit weer te gaan groeien. Dit brengt mij op de vraag hoe mijn leven zal eindigen.... wat wil ik eigenlijk. Laat ik de natuur zijn weg volgen of neem ik het heft in eigen handen en stap uit als ik mijn ziekte niet meer kan dragen. En wat is het gevolg hiervan voor mijn geliefden... Ik heb er al vele gesprekken aan gewijd en lig er al menig nacht van wakker.

Mijn geweldige huisarts staat open voor euthanasie maar geeft aan dat haar voorkeur uitgaat naar het zogenaamde versterven.
Volgens haar een zachte dood en beter voor de nabestaanden. Ik weet het nog niet zo. Het versterven van mijn vader vond ik geen zachte dood. Het uitdrogen en de lichaamsfuncties een voor een zien uitschakelen hebben mij met een vreemde nasmaak achtergelaten. Daarbij is het versterven in mijn optiek ook geen natuurlijk proces. Je wordt immers via morfine en dormicum langzaam de dood ingedreven. Ook deze medicatie zal moeten worden toegediend door iemand. Is euthanasie dan niet een beetje hetzelfde alleen een stuk sneller?

Natuurlijk is het vreemd zelf dag en tijdstip te bepalen maar is dat niet beter dan je geliefden op te zadelen met 2 tot 4 dagen waken en wachten tot je je laatste adem uitblaast? Wil ik mijn man en kinderen dit aandoen? Het is een moeilijk dilemma buiten het ethische en religieuze om.

Ik houd veel van dieren en mijn hele leven heb ik mij omringd met deze geweldige wezens. Ik heb er dan ook van heel wat afscheid moeten nemen. Als ik zag dat het dier ging lijden aan het eind van zijn leven werd er gekozen voor inslapen. Een ieder vindt dit normaal, je laat een dier niet nodeloos lijden..... hoe vreemd dat deze kijk ineens veranderd als het een mens betreft.

Het blijft een moeilijk vraagstuk waar ik nog niet uit ben, maar wie het weet mag het zeggen!