Gezond
Mijn lijf is gezond en in het kader van tel je zegeningen wil ik het toch maar even opschrijven. Je lijf kan zoveel dat je eigenlijk niet beseft wat een wonder dat is. Ja natuurlijk word ik ouder en het blijft balen dat ik nu artrose in mijn knie heb en niet meer kan hardlopen en die epicondylitis (tennisarm) is ook nog niet minder, maar toch de rest doet het wonderlijk genoeg allemaal wel.
Vandaag ging ik naar het EMC in Rotterdam voor mijn jaarlijkse controle op verdachte vlekjes. Vorig jaar – kort voor de uitbraak van corona – had ik ook een huidkankercontrole en toen was me gevraagd of ik het voortaan door de huisarts wilde laten doen. Ik heb er niet meer over geschreven op dit blog maar wel op mijn blog op de site kanker.nl klik.
Voor degenen die dit nog niet wisten: op 27 januari was het 6 jaar geleden dat bij een gezichtsoperatie 4,5 x 4,5 cm werd verwijderd van mijn neus/wang i.v.m. basaalcelcarcinoom. De eerste dag was de oncologische operatie (Mohs microchirurgie onder plaatselijke verdoving) en de dag daarna was de plastische chirurgie onder algehele verdoving . Later volgden nog 3 reconstructie-operaties om neus, wang en oog zo goed mogelijk te laten functioneren.
In de loop van dit jaar ontving ik een paar mails van de afdeling dermatologie dat er geen afschaling van de zorg was en dat alle afspraken gewoon konden doorgaan. Bij mijn huisarts ben ik niet meer geweest. De man zal me vast niet gemist hebben met alle coronadrukte. Afgezien daarvan had ik besloten om toch onder controle te blijven bij een dermatoloog. Mijn huisarts beschikt nl. niet over een dermatoscoop om vlekjes gedetailleerd te kunnen beoordelen. Met mijn voorgeschiedenis blijft er toch een risico. Huisartsen zien massa’s vlekjes maar voor dermatologen is ieder vlekje verdacht totdat het tegendeel bewezen is.
De week tevoren werd ik gebeld of het consult toch niet on line kon. Zonder dermascoop is het de controle een wassen neus dus ik wilde geen virtuele afspraak. Ik had ook gelijk maar mijn plasmadonatie voor vandaag afgesproken dan hoefde ik maar 1x de ziekenhuiswereld in.
Afijn vandaag was het zover. Na Sanquin deed ik nog een wandeling en daarna ging ik naar terug naar het EMC. Tevoren had ik uiteraard al een vragenlijst on line ingevuld over corona. Na het ontsmetten en het opvragen van mijn routedagkaart werd ik bijna besprongen door een van de vele vrijwilligers als ik op mijn papiertje keek en naar een nummer zocht. Ik ging maar met de trap want dat scheelde liftruimte voor anderen.
De controle werd gedaan door een andere arts dan waarvoor/waarmee ik had afgesproken. Ik heb er niet moeilijk over gedaan. De kennis zal hetzelfde zijn maar het voelt toch vreemd. Deze dame keek me helemaal goed na. Je staat dan in je ondergoed en ze checkt ook nog daaronder. Het was voor het eerst dat ik zonder Arjen op controle was en dan is het door een dame wel prettiger. De veranderingen die ik zelf had opgemerkt werden een voor een nagelopen maar niets verdachts gelukkig.
Omdat er steeds meer huidkankerpatiënten komen is het beleid dat het EMC zich richt op de ernstige gevallen. Dat ben ik nu niet meer gelukkig. Controles voor mensen zoals ik worden nu door dermatologen van DermaHaven uitgevoerd. Ik vind dat ik ook ruimte moet maken want dat vermindert de wachtlijsten. Er werd gelijk een verwijzing doorgestuurd. Ik moet wel zelf volgend jaar daar een afspraak maken. Ik ben van plan een dezer dagen al eens te informeren bij DermaHaven hoe dat werkt want ik wil dan ook op tijd aan de beurt zijn. Mocht een en ander niet bevallen dan kan ik ook terugkeren naar de huidige poli bij het EMC vertelde deze arts. Ik zal volgend jaar laten weten hoe het verlopen is.
Deze blog zet ik ook op kanker.nl en daarom schrijf ik het ook zo uitgebreid op. Ook mijn laatste blog daar vorig jaar werd nog meer dan 300 keer gelezen (de rest nog vaker), dus blijkbaar is er behoefte aan informatie. Mocht je op mijn eigen blog willen lezen over de operaties etc. klik dan hier.
De afspraak sloot ik af met een lekkere latte macchiato en een stuk worteltjestaart uit de cafetaria van het EMC.
2 reacties
Fijn te lezen dat alles, wat kanker betreft, goed gaat met je,maar ik kan me voorstellen dat het niet meer kunnen hardlopen toch wel een groot gemis voor je is. Kun je nog wel wandelen met die knie?
Lieve groet, Rita.
Bedankt voor je reactie Rita.
Het is een enorm gemis maar ik ben dankbaar voor het feit dat ik 12 marathons heb mogen lopen.
Ik sport niet meer maar ik beweeg tegenwoordig niet prestatiegericht. Fietsen gaat beter dan wandelen. Ik beweeg dagelijks minimaal een uur. Krachttraining is ook belangrijk. Je moet een soort korset kweken om de belasting op de gewrichten op te vangen. Momenteel ligt dat helemaal stil. Wat ik de ene dag doe of laat daarvan merk ik later of het slim was. Toch kan er nog veel. Manlief en ik willen op fietsvakantie. Ik stel niks uit want het wordt niet beter natuurlijk.