MRI uitslag en de verzekeringsarts UWV

Om maar even met de deur in huis te vallen: de scan was goed!! (Nagenoeg) Geen groei van de pseudo progressie. De arts sprak de verlossende woorden uit: Het is stabiel!  Dat hebben we wel even gevierd met een etentje die avond. Het was super gezellig (de ober draaide zelfs nog even de speaker naar de andere kant zodat ik minder last van de muziek zou hebben)

Woensdag 5 februari was de afspraak met de verzekeringsarts van het uwv. Ik was al eerder gebeld dat er iemand was uitgevallen en ik mocht komen. Ik had al eerder een brief gekregen dat er tot wel 20(!) weken wachttijd kon zijn. Dus dit was een enorme meevaller.

Ik zag als een berg tegen dit gesprek op. Ik wil namelijk heel graag werken, maar ik zou niet weten hoe. Ik loop heel snel tegen de afasie die ik heb aan, ik heb geen overzicht meer, ik kan maar moeilijk twee dingen tegelijk doen. Ik schrik veel sneller, ik huil veel sneller (en ik was al zo'n griener), ik reageer veel explosiever (gebeurt gelukkig niet heel vaak). 

En de feiten zeiden al dat ik 100% afgekeurd zou worden. Maar dat ene kleine stemmetje die dan heel hardnekkig door mijn hoofd klinkt en zegt dat ik niet afgekeurd zal worden want ik moet me niet zo aanstellen, maakt dat ik heel gespannen zo'n gesprek in ga.

Gelukkig was deze arts heel begripvol en had ook wel door dat ik helemaal niet meer in een betaalde baan zou kunnen functioneren. Dus ik ben 100% afgekeurd en ik krijg een Iva uitkering. 

Ik ben dus heel opgelucht daarover. In deze situatie ben ik blij daarom, maar als ik diep in mijn hart kijk, ben ik natuurlijk helemaal niet blij. Daarom dus opgelucht.

Gisteren was het twee jaar geleden dat ik geopereerd ben. Ik merk dat ik daar die dag dan toch ook een beetje bij stil sta. Dat is de dag waarop het hersenletsel ontstaan is.

Ik ben heel dankbaar voor de chirurg die de operatie zo succesvol heeft gedaan, dat ik een waanzinnig lieve vrienden- en familiekring heb, dat ik in Nederland woon waarbij je gewoon een uitkering krijgt als je ziek bent. Ik ben dankbaar voor de tijd die ik nu veel meer kan doorbrengen met mijn gezin. En ik ben dankbaar dat ik leef!