Verkouden

Iedereen die ik ken lijkt wel bijna verkouden en dat kan ik nu net niet gebruiken. Mijn weerstand is heel laag en ik ben vatbaar voor infecties. Mijn vrienden uit Zwitserland staan voor de deur en ze willen me heel graag zien en ik hen, maar vier van de vijf zijn er verkouden. Ik open voorzichtig de voordeur, ik heb een sjaal voor mijn mond en draag latex handschoenen en neem voorzichtig het pakje aan dat ze speciaal voor mij hebben meegebracht. Ze blijven in een hoekje van de gang staan, terwijl ik een veilige afstand bewaar en het pakje uitpak. Er zit een stijlvol, blauw mutsje in dat warm en zacht is. Ook voor Frans hebben ze pakjes meegenomen. Na deze korte ontmoeting jaag ik ze min of meer het huis uit. Maar voor de grote etalageruit in de woonkamer show ik mijn pruik en laat ik zien hoe hun blauwe mutsje me staat. Door de ruit heen krijg ik van allemaal een kusje en drukken we onze neuzen en handen tegen elkaar aan. Hartverwarmend. Ik krijg een stoot energie van deze lieve mensen. Als dankbare herinnering zitten de afdrukken van de snotneusjes op het raam.

Het ziekteproces leert me wel om goed voor mezelf op te komen en trouw te zijn aan mijn gevoel. De volgende dag staat een vriendin voor de deur met keelpijn en opgezette klieren. Ik laat Frans de bloemen en chocolade in ontvangst nemen en stuur haar dan zonder pardon weer weg, hoewel ik me er erg op had verheugd haar weer te spreken. Maar helaas, mijn gezondheid staat nu op de eerste plaats. Gelukkig begrijpt ze het, maar het blijft jammer.

Omdat het voor mij erg vermoeiend is om meer dan twee personen tegelijk te zien, is het geen optie om de verjaardag van Frans bij ons thuis te vieren, maar we komen op het lumineuze idee om het feestje bij zijn broer te houden. Op deze manier kan Frans toch zijn familie ontmoeten en heeft hij een leuke verjaardag. Tegen een uur of acht maken we een skype verbinding en kan ik voor het eerst mijn pruik showen. Zo ben ik er toch een beetje bij. Ik eet een gebakje op zijn gezondheid en besteed de rest van de avond aan mijn studie kindercoaching. Hoewel ik me door de chemo minder goed kan concentreren, vind ik het prettig te merken dat mijn hersenen nog goed functioneren: ik scoor de ene tien na de andere (dat is niet zo moeilijk hoor, het zijn allemaal meerkeuze vragen).