Food

10-10-2020

Het eerste speerpunt in het boek radicale remissie is het radicaal veranderen van je voedingspatroon. Dit hoofdstuk bevestigd en geeft verdieping aan iets wat ik eigenlijk wel weet. Jaar in jaar uit at ik filet American op mijn brood, omdat het weinig calorieën bevat en ik het erg lekker vond. Ergens in mijn hoofd hoorde ik dan vaak een stemmetje dat fluisterde: “van rood vlees krijg je kanker”. Waarop ik dacht: “zal wel meevallen, dat zien we dan wel weer”. Als ik dit zo typ kan ik best een beetje boos op mezelf worden. Wat bezielde me dat ik dacht dat mij dat niet zou overkomen?  Net als dat ik bij mijn auto theorie examen bewust op stoel nummer 13  ging zitten en zakte. Hoe bedoel je het lot tarten…

Al heel lang weet ik dat ik iets aan mijn voedingspatroon moet veranderen. Ik kan namelijk altijd eten. Als ik blij ben, als het gezellig is, als ik moe ben, me ellendig voel of vooral als ik het gevoel heb dat ik een beloning verdien na een drukke dag. Ik fiets liever een paar extra blokjes om dan dat ik een gebakje laat staan. Bourgondiër en emotie eter zijn wel benamingen die bij mij passen. Gezellig wordt het voor mij met een mooie aangeklede tafel met hapjes in leuke schaaltjes. Waar een ander een borrel gezellig vindt, word ik blij van iets lekkers op tafel.

Dat suiker een sluipmoordenaar is, had ik al vaker gehoord. Het ging me het ene oor in en het andere uit. Totdat ik de diagnose borstkanker kreeg, en werd voor mij ineens een hoop duidelijk. Ik ben er van overtuigd dat suiker mijn tumor heeft laten groeien. Bij een petscan mag je de dag ervoor geen koolhydraten en suikers nuttigen. Een uur voor de scan moet je een grote hoeveelheid glucose opdrinken. Op de petscan kun je dan zien waar die glucose het snelst wordt omgezet (hotspots). Dat zijn o.a. de hersenen, de spieren en ja, je raad het al: de kankercellen. Zo kunnen ze zien waar de kanker zit en of je uitzaaiingen hebt. Een kankercel consumeert 10 tot 50 x meer glucose dan een normale cel (bron: eten tegen kanker). Voor mij was dat genoeg reden om drastisch te minderen met geraffineerde suiker om zo mijn kankercellen uit te hongeren. Ik ging op zoek naar alternatieven zoals palmbloesem suiker, honing en ahornsiroop. Ik krijg nog wel eens iets met suiker, maar dan moet het ook echt iets lekkers zijn. Achterloos suiker eten is er voor mij niet meer bij en dat lukt me best heel goed. Soms gaat het wel eens ongemerkt de verkeerde kant uit en moet ik mezelf even tot orde roepen. De prijs die ik ervoor moet betalen is te hoog. Ik probeer in ieder geval niet vaker en het liefst minder dan een keer per dag iets met geraffineerde suiker te eten. Ook al zal het drastisch verminderen van suiker niks uitmaken voor de kanker, suiker is ongezond en het is daarom beter voor mij om het zoveel mogelijk uit mijn leven te bannen.

Daarnaast probeer ik vaker biologisch te eten als het niet teveel scheelt qua prijs. Als ik bedenk hoe kippen gestrest met elkaar in een veel te klein hokje zitten en volgespoten worden met groeihormonen, zodat ze binnen korte tijd slachtrijp zijn, geen leven hebben. Wil ik dat dan eigenlijk wel eten? Wat geeft dat mij behalve voeding? Voor met gif bespoten groente en fruit geld hetzelfde. Ik heb een half jaar lang gif door mijn aderen gekregen (chemo) waarin ik  geen keuze had. Met hetgeen waarmee ik me voed heb ik dat wel.  

Zo rond 2011 had ik al eens kritisch gekeken naar e-nummers. Je zult je verbazen wat er allemaal in ons eten zit. Het boekje ‘wat zit er in uw eten’ geeft daar een duidelijk beeld van. Na een tijdje was ik helemaal klaar met het lezen van etiketten, maar ik ben er nu weer mee begonnen.  Zo ben ik gestopt met  Pepsi Max die ik zeker al 25 jaar dronk. Daar zit zoveel chemische troep in. Ook dat wist ik, maar sloot mijn ogen ervoor.

Kraanwater heb ik vervangen door bronwater. Dit ben ik gaan doen toen ik de regel van de chemo afdeling meekreeg om 2 keer het toilet door te spoelen en de bril na ieder bezoek schoon te maken in de eerste week na de chemo.  Dit vanwege de chemische stoffen die na een kuur in je urine en ontlasting aanwezig zijn.  Ik bedacht  me hoeveel mensen medicijnen gebruiken en dat dit allemaal via ons in het  riool terecht komt. Nu wordt dit water heel goed gereinigd, maar wie zegt dat alles eruit  gaat? Het ‘gereinigde’ water komt vroeg of laat weer in ons grondwater terecht en misschien zelfs door onze kraan. Sommige mensen zullen  de bovenstaande dingen misschien overdreven vinden, maar als je een moordenaar in je lijf hebt zitten, dan doe je er alles aan om te zorgen dat je hem kwijt raakt en ook dat hij nooit meer terugkomt.  

Ik vond nog een hele mooie en belangrijke boodschap in deze boeken en dat is dat je voedsel in kunt zetten als medicijn en voor kankerpreventie. Er zijn een groot aantal kankerwerende producten die we in ons voedingspatroon kunnen opnemen. Hiervan heb ik een lijst gemaakt die je kunt vinden in het blokje Powerfood (bron: eten tegen kanker & radicale remissie) op mijn blogsite Gedachtenkracht.blog. Er zijn landen in de wereld zoals in het Middellandse zeegebied, China, India, Japan en Azië  waar kanker veel minder voorkomt en dat is best bijzonder. Het is zeker de moeite waard om eens te onderzoeken wat zij anders doen dan wij. 

Stukje bij beetje probeer ik mijn voedingspatroon steeds wat aan te passen, want van de een op de andere dag alles omgooien werkt maar bij weinig mensen. Langzaam slijten de veranderingen in en voel ik net als bij mijn eigen fitplan, dat ook hetgeen wat ik eet direct effect me heeft . Zoals ik moe en gestrest wordt van weinig bewegen, kan ik dat ook worden van ongezond eten. Van een schaaltje fruit met verschillende kleuren kan ik me daarentegen weer  vrolijk en energiek voelen. Als laatste wil ik vooral nog graag zeggen: eet jezelf gezond!