En we gaan weer verder...

En we gaan weer verder...

18 oktober 2016

Zo hè, dat is een tijd geleden.
Inmiddels is er weer veel gebeurd, ik ga kijken of ik me alles nog kan herinneren 😀

In mijn vorige blog gaf ik aan dat ik voor een second opinion zou gaan in de Bergmankliniek.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik ben naar de huisarts gegaan voor een verwijskaart en heb een afspraak gemaakt bij de Bergmankliniek. Maar een paar dagen voordat ik daar naartoe zou gaan werd ik gebeld door de Bergmankliniek met de mededeling dat zij mij toch niet konden helpen.
Zij voeren alleen cosmetische ingrepen uit, dus standaard verkleiningen en vergrotingen. Dat was balen.... maar ze gaven mij wel een naam van een arts door, dokter van T. werkzaam in het ter Gooi ziekenhuis in Hilversum. Deze dokter werkte voorheen voor de Bergmankliniek en hij zou gespecialiseerd zijn in het uitdeuken en repareren van mislukte tieten. Dus weer naar de huisarts (verwijskaart moest worden aangepast) en een afspraak gemaakt met dokter van T.

Een week later zijn mijn mannetje en ik er naartoe gereden en namen in de wachtkamer plaats.
Gelukkig had ik mijn iPad meegenomen (hier staan al mijn tieten foto's op, maar ook spelletjes😄) want we hebben 2 uur in de wachtkamer moeten wachten.... blijkbaar is dat iets gewoons bij deze dokter als ik de reacties van andere patiënten mag geloven. Maar omdat hij uitgebreid de tijd voor iedere patiënt neemt en uiterst kundig is, hoor je niemand echt klagen. En wie ben ik dan hè ?

Toen we bij hem binnen kwamen bleken alle verhalen inderdaad op waarheid te berusten, we werden warm, professioneel en rustig geholpen en te woord gestaan. Nadat hij mijn verhaal had aangehoord en in mijn mislukte slagroomsoes had geknepen kwam hij met het volgende;
met de lipofilling zullen uiteindelijk de plooien wel uit mijn tiet te krijgen zijn, maar met deze methode zal nooit het volume van mijn andere borst geëvenaard kunnen worden. Dat was wel even slikken, maar ook een bevestiging van het onderbuikgevoel dat ik al maanden had gehad.
Wat volgens hem voor mij de beste keuze is, is om een Diepflap operatie te laten uitvoeren.
Dan halen ze een groot ovaal stuk huid uit de onderkant van je buik en vullen hiermee je lege borst op. De prothese gaat er dan uiteraard uit. Dit is wel een hele zware operatie, en duurt 6 tot 8 uur omdat ze bloedvaten weer moeten aansluiten onder de microscoop. Google maar hoe dat precies zit, brrrr, ik ben gestopt met lezen bij de mededeling dat ze een stuk rib gaan verwijderen......

Na die operatie zijn de eerste 24 uur het belangrijkste. Dan moet blijken of het aanslaat.
Ieder uur / iedere 2 uur word je wakker gemaakt om te kijken of de doorbloeding in de borst goed is. Meestal gaat dit goed, maar bij circa 4% gaat het mis en moet je opnieuw onder het mes of lig je uiteindelijk met een groot litteken op je buik daar in bed, maar zonder tiet.......

Toen we bij dr. van T. vandaan kwamen hadden we veel stof om over na te denken.
Ik moest 2 beslissingen nemen. Of ik voor deze operatie wilde gaan of niet en door welke dokter ik het wilde laten uitvoeren. Bij dr. van T. moest ik nog 1 à 1,5 jaar wachten en bij zijn directe collega tussen de 3 en 6 maanden. Niet omdat deze dr. niet goed is, maar omdat zij net nieuw is in het ziekenhuis.

En 'zij' is dr. F., 38 jaar, en heeft in het Nederlands hockey team gespeeld (heeft niks met tieten te maken, maar leuk om te vermelden hihi). Verder heeft zij veel ervaring met de diepflap operatie en kwam zij goed uit de veren toen ik haar googelde....

Ik had uiteindelijk besloten om voor de diepflap te gaan, door dr. F. mits het zou klikken met haar. Dusssss, weer naar Hilversum om bekeken, bevoeld en geknepen te worden. En, het klikt !!!

Half december moet ik bellen en krijg ik te horen wanneer de operatie is.
Dit zal in het eerste kwartaal van 2017 zijn. Daarvoor krijg ik nog een CT-scan van mijn buik om te zien hoe en waar mijn aderen lopen en moet ik ook nog naar de medisch fotograaf om mijn modeltiet en mijn mislukte slagroomsoes te laten vereeuwigen. Zal ik maar wel zorgen dat ik ervoor nog naar de kapper ga he .....

Wat trouwens de doorslag heeft gegeven bij mijn beslissing is dat ik de prothese straks niet meer heb.  Deze voelt niet prettig aan. Vergelijk het met een paar te strakke schoenen. Aan het einde van de dag ben je blij dat je deze uit kunt doen. En tja, hoe doe je dat bij een prothese ?????
Nee, dan graag die prothese verwijderen. Die borst voelt dan straks eindelijk weer zacht en warm aan... En gaat net zo hangen als die andere 😀😀😀

Sommige mensen begrijpen niet waarom ik zo een zware operatie zou willen ondergaan.
Maar het is niet een kwestie van willen, maar van moeten.
ik ben nu gewoon misvormt..... (zie de volgende foto’s).

Afgelopen donderdag moest ik mijn beslissing nog gaan vertellen aan mijn vorige plastische chirurg uit het Flevoziekenhuis. Daar zag ik best wel tegenop. Maar ik moest echt voor mezelf kiezen en de diepflap wordt (nog) niet in het Flevoziekenhuis uitgevoerd, dus wat kon ik anders ?
Ik twijfelde echt niet aan haar kunnen, maar ik ging nu gewoon voor een andere route om op mijn bestemming te komen. Zij pakte het niet goed op en ging meteen in de aanval.
Ik kreeg een opsomming van alle negatieve dingen bij een diepflap. Deze reactie had ik niet verwacht ? Natuurlijk ben ik er blij mee als ik op deze dingen word gewezen, maar liever had ik dit op een andere manier gehoord, ook omdat het contact altijd goed verlopen was tussen haar en mij. Ik heb aan het eind een hand gegeven en haar bedankt voor alle goede zorgen en heb gezegd dat ik hoop dat ik een goede keuze heb gemaakt......

En ja hoor, op de terugweg in de auto kwamen al de twijfels, wat als........
Neeeeeee, ik wil dit en ik ga ervoor, hoe erg ik er ook tegen op zie......