Opmaken van de balans....

Opmaken van de balans....

 

24 maart 2016
 

24 maart 2015 was de dag dat ik te horen kreeg dat het goed mis was, ik kreeg de diagnose borstkanker.... nu, vandaag, precies 1 jaar later, begin ik pas te beseffen wat een impact dit heeft op je leven....

Er is voor mij nu een tijd 'voor' en 'na' de diagnose.

Ik ben (vooral de laatste 2 maanden) heel erg bezig geweest met het 'weer normaal worden'.
Heel hard knokken om weer te worden als 'voor'.
Maar een lieve dierbare vriendin van me heeft me doen inzien dat dit niet kan, dit is geen haalbaar doel, want ik ben veranderd en zal nooit meer worden zoals 'voor'.
Ik heb het dan niet over mijn uiterlijk, als ik heel hard mijn best doe dan kan ik er gerust weer uitzien als ervoor, nee, ik (en zij) hebben het dan over mijn innerlijk, mijn karakter, mijn zienswijze, mijn ziel.... Die dingen zijn veranderd en daarom zal ik nooit meer worden wie ik was.......

Dus mijn doel is veranderd, ik ben nu bezig om mijn nieuwe ik te leren kennen, en als ik heel eerlijk ben, zij is best aardig. Wat rustiger en minder spontaan als de oude, maar niet minder sympathiek. Zij is wel wat gevoeliger, huilt wat sneller, heeft een groter emphatisch vermogen, denkt meer over de dingen na, maakt zich minder druk over onbenullige dingen en waardeert de kleine dingen meer.  In sommige dingen lijkt zij ook nog op de oude hoor, net zo gek, wispelturig en soms een beetje stout. Dus, zoals ik al zei, zij is best aardig.....

Nu ik niet meer hoef te zijn wie ik was en mag houden van mijn nieuwe ik heb ik een stukje rust gevonden in mijn hoofd en ben ik op de goede weg om alle andere wegversperringen die mijn pad nog gaan kruizen te verwijderen..... want 1 ding is zeker, het zal nog een hobbelige route worden !!!

8 reacties

Lieve Desiree,
Zo herkenbaar wat je schrijft en heel treffend verwoord.
Kanker heeft ons als mens behoorlijk veranderd. Het heeft ons de kans gegeven om als mens te groeien ... naar een hogere bewustzijnsniveau. Meer relativerend, ontvankelijker, liefdevoller en meer levend in het hier en nu. Ik vind dat eigenlijk best een mooi geschenk, los van alle negatieve kanten van kanker die gelukkig na verloop van tijd steeds meer naar de achtergrond verdwijnen. Ik probeer al enkele maanden de draad weer een beetje op te pakken en onderweg ben ik ook tot het besef gekomen dat er geen weg terug meer is naar mijn oude ik. Dus ... loslaten maar en opnieuw op ontdekkingsreis. We zijn allemaal reizigers en krijgen steeds nieuwe kansen en mogelijkheden en onderweg komen we natuurlijk andere "wegversperringen" tegen. Maar dat hoort erbij. Uiteindelijk krijgt een ieder die specifieke zaken op zijn/haar levenspad die zijn voorbestemd. Hiervan we en groeien we verder. Ik wens je een voorspoedige reis! Een warme groet en een knuffel terug.
Jerrel
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Super Dees! En een jaar later....wat is er veel gebeurd hè. Ik vind dat je het mooi verwoord. Je bent verder in de acceptatie dan ik... maar acceptatie is goede eerste stap.... Op naar een goed 2de jaar na diagnose! Liefs
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Herkenbaar. Er is inderdaad een leven voor en een leven na. Ik heb daar ook even mee geworsteld.Wilde terug naar wat was. Toen ik eenmaal had geaccepteerd dat mijn leven nooit meer hetzelfde zou zijn, geestelijk niet, maar ook niet wat betreft lichamelijke beperkingen, kwam er wel rust.
Fijn dat je de kracht hebt om een nieuwe jij te zijn.
Groetjes, Tamara.
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Dees, liefie!! Ik kan dit niet lezen met droge ogen.. Een jaar later... Mijn D Day was 7 mei 2015.. Geef straks een tuinfeest denk ik.. Hemel! Een nieuwe Dees: Dees twee punt nul?! Lieve lieve meid, Dank dat jij er bent Groet die lieve nieuwe Dees van mij!! Aurinka
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Klinkt zo bekend allemaal. Ik weet niet eens meer precies wat ik wanneer allemaal heb te horen gekregen. Ik weet dat ik 's maandags bij de huisarts was en vrijdags in het ziekenhuis voor een mamografie en een echo. Maar ik ben zo ''slim'' geweest om alles op te schrijven. Al heb ik nog niks terug gelezen of gekeken (foto's). Stom dat je in zo'n situatie daar aan denkt...
Ik probeer ook weer om in het ''normale'' leven terug te keren maar dat lukt me nog steeds niet. Maar zal ook niet lukken zoals het geweest was. Ik heb nog geen rust dus mezelf ook nog niet geaccepteerd.
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14
Beste Dees. Mooie woorden heb je geschreven. Heel herkenbaar. Ik ben ook nog niet zover, maar ik vind jouw zienswijze interessant. Ik hang nog erg aan mijn 'ervoor' 😬. Accepteren vind ik erg moeilijk. Ik zal mijn datum nooit vergeten, 2 februari 2016.....😔
Laatst bewerkt: 05/07/2017 - 19:14