De carrousel draait weer gewoon.

Bijna me schamend schrijf ik na een lange periode van stilte weer eens op mijn blog. Een afwisselende tijd van rust en roering, angst en vertrouwen en veel zware berichten op kanker.nl. Inmiddels is mijn lieve schoonzus na een lang ziekbed en steeds meer verlies van funkties en geestelijk vermogen rustig thuis ingeslapen zonder ingrijpen van een arts. Dankbaar dat ze nu eindelijk mag uitrusten en verlost is uit een strijd zonder uitzicht. Daar tegenover staat de confrontatie met deze vreselijke ziekte en het heeft er flink bij me ingehakt. Slapeloze nachten en onrust in mijn lijf. De angst dat mij dat ook te wachten kan staan. Afgelopen twee weken de ct-scan en afgelopen donderdag het blaasonderzoek. Ik heb al jaren niet zoveel spanning in mijn lichaam gevoeld dan deze weken en zoveel spookbeelden voorbij zien komen. De berichten op blogs die ik volg en ziektebeelden van mensen in het Toon Hermans Huis grepen me naar de keel. De carrousel draaide als een bezetene en ik moest me stevig vast houden om er niet af geslingerd te worden. De gezondheid van mijn broer die met hartritmestoornissen ziekenhuis in en uit ging deze zomer deed hier ook geen goed aan. Toch heb ik het gepresteerd om te genieten van het mooie weer en de diverse uitjes van een paar dagen die we hebben gemaakt. Het was ondanks alles een prachtige zomer. De ontlading kwam gisteren. Opeens hoefde ik even niet meer bang te zijn en wakker te liggen van spookbeelden van mijn eigen ziektebed. De uitslagen waren allemaal prima en ik ben dus nog steeds schoon van kanker. Dank u heilig universum. Opgelucht, blij en vol goede moed kan ik mijn draad weer oppakken en verder met mijn leven. De ondertoon van medeleven en compassie voor hen die minder geluk hebben dan ik en moeten vechten voor hun leven kan ik echter niet wegzetten. Ik wens hen allen die dit lezen en waar dat voor geldt: heel veel kracht en steun en vooral hoop op toekomst. Lieve groet Anne