Op mezelf aangewezen.

Mijn vrouw is een week naar haar zoon in Zweden. Gelukkig kan ik goed voor mezelf koken, alhoewel de wat versere producten ontbreken. Een heel krop sla alleen opeten is niet mijn ding. Trouwens, dat is tegenwoordig wel nodig met die snel opgekweekte producten, er zit minder vezels en vitamines in. Ik besef nu wat voor werk mijn vrouw 's ochtends heeft met mijn aanvullende supplementen klaar te zetten voor het ontbijt. 

Nu doe ik het zelf en moet goed opletten dat ik braaf mijn medicijnen inneem. Deze maand staat er weer een scan in de planning. Angst, wanhoop en onzekerheid steekt weer op. Dit hou ik maar voor mezelf daar ik mijn vrouw daar niet steeds mee wil lastig vallen daar zij volle hoop heeft in mijn aanpak van de ziekte. Dat het ziekenhuis vertelt dat ze niet begrijpen dat ik er nog ben versterkt dit gevoel bij haar. Ik voel van alles in mijn buik, pijntje hier en pijntje daar. Met die breuk en gemis aan buikspieren hoor ik van alles daar beneden, lijkt wel een loodgietersconferentie. Maar al die pijntjes gaan telkens weer over en met de wetenschap dat tumoren continue pijn geven sus ik mezelf dan weer. 

Moe, moe en nog eens moe.

Hoe te leven als je niet meer beter wordt.

geniet maar van je partner.

Dit zijn de artikelen in kanker.nl Ik moet er even voor gaan zitten om het te lezen. Zelfs daar heb ik geen puf voor maar toch even gedaan. Het huishouden gaat me redelijk af en ik heb er plezier in als alles weer aan de kant is. Mijn taken in de tuin schuif ik tot mijn eigen frustratie vooruit. De hittegolf en de storm helpen ook niet echt.

Hoe te leven als je niet meer beter wordt blijft voor mij een opgaaf, zeker als je alleen ben. Eenzaamheid betekent niet dat je alleen ben maar dat je geen dingen kan delen met mensen. Ik ben niet eenzaam maar voelt me vaak alleen met mijn toekomstperspectief . Goed bedoelde opmerkingen en troost halen dit gevoel niet weg. Nu ik alleen ben heb ik het gevoel op een weegschaal te zitten. Mezelf vermanen en doorgaan of alles loslaten en afwachten. Mijn dochter kwam net langs om te vragen of ik boodschappen nodig heb. Ineens voel ik me gesterkt en besef ik dat er mensen om me heen zijn die om me geven. Dat maakt het soms niet makkelijker door.

Geniet van je partner.. Nu ze in Zweden is zie ik duidelijk hoe onze relatie verlopen is de afgelopen 5 jaar. Genieten is vaak niet het geval daar ik mentaal aan het veranderen ben. Soms denk ik ,,Ellen  ga verder met je leven, verkoopt het huis en laat mij in een tehuis huisvesten,,. Ik voel me lastig voor anderen terwijl ik weer baal van mensen die door mijn ziekte geen contact met ons opnemen. Ik hoop dat de weegschaal doorslaat naar het positieve met meer zelfvertrouwen. Ik hoop dat ik wat meer plezier krijg en dat die kleine irritaties uit mijn hoofd verdwijnen. Geen tijd voor deze oude patronen maar de traumas uit mijn jeugd spelen weer op. Om deze ziekteproces goed door te komen moet ik bij mezelf te rade gaan of deze gevoelens nog wel reeel  zijn. Mijn endocannabiodensysteem is flink in de war. Het vecht of vlucht signaal komt niet goed binnen doordat de stressregulators verstoord worden door langdurig Weedoliegebruik. Een paar weken stoppen is vaak de oplossing. Maar eerst de Rick Simsonmethode proberen na mijn oogst. Gelukkig staat mijn vrouw achter mijn laatste behandelingspoging. Het ziekenhuis inmiddels ook, daar zij uitgedokterd zijn. Gelukkig blijven ze me wel monitoren met bloedonderzoek en scan.