De beste wensen ...

De beste wensen ...

Ik las op de facebookpagina  een post over kerstwensen. Wat wens je iemand voor wie de feestdagen niet zo vanzelfsprekend zijn?

Ja, een moeilijke, maar ook legitieme vraag. Want we kunnen immers niet kijken in het hoofd en hart van lotgenoten die ernstig ziek zijn, geen lange levensverwachting meer hebben, of misschien wel de laatste feestdagen van hun leven  gaan 'vieren'.

De meeste kant-en-klaar wenskaarten houden het bij 'Prettige Feestdagen en een gelukkig Nieuwjaar'. Tja, ik hoor menigeen al denken: zo prettig voel ik me op dit moment niet, en een gelukkig jaar zal het echt  niet gaan worden voor mij. Begrijpelijk dat je dan de meeste wensen zo snel mogelijk in de papierbak wilt zien verdwijnen. En ik zal het je niet kwalijk nemen.

Persoonlijk heb ik de eerste exemplaren van dit jaar al weer op een kastplank staan. Ik kan er naar kijken, en ze geven me troost. Ik weet dat ze met een goed hart zijn verstuurd én getekend, sommigen nog in een krullerig, oud handschrift, de meeste met een adressticker erop. Uiteraard zijn er de gangbare gekende exemplaren bij, maar ook al enkelen met een persoonlijke touch.

Deze boodschappen leren me dat de afzender tóch nog eventjes aan me heeft gedacht en dat streelt me.  Ik ben dus nog niet helemaal uit beeld, ondanks het feit dat ik mezelf steeds vaker beetje bij beetje en noodgedwongen terug moet trekken uit het sociale leven, omdat mijn lijf het moeilijk heeft en de energie tussen mijn oren tanende is.

Ons gezin kent al heel lang een Kersttraditie:  aan het einde van het jaar maken we een persoonlijke Kerstboodschap en sturen die naar familie, vrienden, kennissen en iedereen die ons het afgelopen jaar goedgezind is geweest.

Toen onze kinderen klein waren werd er fanatiek getekend, gekleurd, geplakt en geknipt. De lijm en glitters vormden sporen in het hele huis. We stopten de kaarten in enveloppen en lieten ze daarna snel in brievenbussen glijden. Het werd een sport om dat ongezien en stilletjes te doen. Vaak lopend door sneeuw en regen, struinend door het dorp op zoek naar het juiste adres.

Kaarten die verder weg moesten worden gebracht gingen met de goedkopere decemberzegels op reis door het hele land en werden in de bekende oranje PTT-bussen gepropt.   Als de stapel in onze tas op was gingen we koukleumend naar huis. Naast de nieuwe, geurende kerstboom die zijn plek in huis weer had veroverd smulden we van een worstenbroodje en dronken grote bekers warme chocomel. Voor ons luid deze traditie onze feestdagen in.

Naarmate de tijd verstreek werden de kaarten en wensen mooier,  De glitters werden poëzie-plaatjes, de teksten veranderden in gedichtjes en pasten zich aan, aan de moderne trends van het moment.

Gelukkig deed de computer zijn intrede en konden we digitale kaarten gaan maken. Een paar jaar geleden, toen ik echt geen energie meer had om lopend die kaarten in brievenbussen te gaan stoppen, hebben we besloten onze kerstwensen voortaan digitaal te versturen. Het was een klus om alle mailadressen van al onze kennissen te bemachtigen én te bewaren, maar tegenwoordig is dat geen probleem meer. Alhoewel ik nog steeds enkele boodschappen mét postzegel opstuur naar de digi-lozen.

De Kerst- en feestdagen lijken steeds vroeger in het jaar te beginnen. Dus heb ik de afgelopen dagen achter de PC gezeten, met een worstenbroodje op een bordje en een glas warme chocomel onder handbereik.  Mijn gezinsleden zijn deels uitgevlogen en mogen hun eigen kersttraditie gaan opzetten, ik ben nu oud, versleten en energieloos, dus voltooien manlief en ik de kerstwensen-taak samen. Rustig en met kleine stapjes om energie te sparen.

Met een paar keer drukken op de send-knop kan ik me gelukkig nog steeds aan onze Kersttraditie houden. Deze valt voor mij ook onder de hoofdstukken 'herinneringen maken', en 'niet altijd met je ziekte bezig zijn'; opdrachten aan kankerpatiënten die je vaak voorbij ziet komen. Ik heb met plezier aan mijn taak gewerkt, en intussen iedereen om me heen laten weten dat ik nog leef!

Het voordeel van dit alles: de ontvanger kan onze wensen lezen, printen, ophangen of ... gewoon negeren en op de knop Prullenbak drukken.  Alles mag, niks moet!

Ik wens hier iedereen een Warme Kerst en een kansrijk Nieuw Jaar toe!

 jac