Gokken met m’n nagels?

Gisteren mocht ik de laatste rode zak rotzooi van de eerste serie kuren in ontvangst nemen. Oncoloog keek me enigszins verbaasd aan na mijn mededeling dat ik nergens, maar dan ook nergens last van had gehad. Behalve natuurlijk die vermoeidheid.
Ook verpleegdame, die bij me moet blijven totdat het rode spulletje in mijn lijf zit, keek me vol verbazing aan. Je moet toch ergens over praten als je zo dicht bij elkaar zit; de eerste vraag is steevast: ‘Hoe voelt u zich?’ Ik begin me bijna schuldig te voelen als ik als weerwoord te horen krijg dat er zoveel kankercollega’s zijn die niets kunnen binnen houden.......
‘Het is wel de ‘zware’ kuur’, ik heb het inmiddels vaak gehoord.

Eveneens geen smaakverschil. Wel proeft alles intenser en lekkerder. Helaas of misschien gelukkig is dit langzamerhand wel te zien aan een lichte verdikking op bepaalde plaatsen. Ook het ruiken is intenser. Dit is grappig aangezien mijn reukorgaan al heel erg goed ontwikkeld is. Mijn jongste zoon heeft dit eveneens. Toen hij een jaar of vijf was, moest hij op school met zijn neus de donkerblauwe bivakmutsen van de kindjes scheiden. Hij kon precies uit de berg in de gang ontdekken welke muts van wie was.
Zoonlief besnuffelde alles en iedereen; het was lastig om hem dit in zoverre af te leren dat je dit niet zichtbaar doet. Is overigens wel gelukt!

Wel beginnen mijn nagels bij de aangroei donker te kleuren. Ik liet dit aan oncoloog zien, die vertelde me dat dit eigenlijk bij een andere soort chemokuur hoort. Hopelijk houden ze die zakken wel goed gescheiden! Zeker en vast, ik moet niet voor niks telkens naam en geboortedatum opdreunen.
Mijn haaruitval heeft zich nog redelijk beperkt. Wenkbrauwen, wimpers plus grote plekken stoppeltjes op hoofdhuid zijn nog aanwezig. Oksels en schaamstreek zijn inmiddels leeg.

Over twee weken moet ik met de tweede sessie beginnen. Twaalf weken lang elke week Paclitaxel (Taxol). Een spulletje wat uit taxusplanten wordt gewonnen (gereproduceerd?) Verpleegdame lichtte me in dat ik ijshandschoenen plus -sokken aankrijg tijdens die chemo’s. Wow, hier had ik nog niets van gehoord. Ben ik niet blij mee. Ijsgeneuzel tijdens chemo inlooptijd toont slechts gekreun, gezucht, diepe rimpels maar nooit vreugde, plezier. Misschien achteraf, dat zou natuurlijk mogelijk zijn.
Moest warme handschoenen met afgeknipte vingertoppen en sokken meebrengen.

Het schijnt zo te zijn dat deze nieuwe kuur een enorme aanslag is op de nagels. Er circuleren zelfs verhalen over losrakende, afvallende nagels. Dit klinkt niet echt lekker. Nagelverharder vooraf opbrengen schijnt preventief te werken. Durf ik erop te gokken dat dit verval, gezien mijn chemoverleden, niet gaat gebeuren? Moet ik nog bedenken, weet het niet.

Voor vandaag is het, naast de normale gang van zaken, wachten op de injectie na vier uur. De dexamethasone heb ik vanmorgen al naar binnen gewerkt. Ook hiervan merk ik geen verschil.
We hebben het er maar druk mee maar ik voel me toch een gelukkig mens op dit moment. Alles kan anders zijn over twee weken, dat zien we dan wel weer!

liefs,
xxx
Okkie