Haarpijn.
Op dit moment loopt chemo nummer twee naar binnen. Begin een beetje te wennen aan het ‘dagje chemo’. Om de twee weken, volgens hetzelfde stramien.
ID kaart in automaat hal. Wachten op bevestiging dat ik ben wie ze verwachten, bij welke arts en hoe laat. Naamstickers met streepjescode uit machine nemen en bij baliedame weer inleveren. Plaats nemen in ruimte waar al minstens twintig mensen in ‘wachtstand’ hebben plaatsgenomen.
Wachten totdat ik mee mag voor de twee wekelijkse check: gewicht, bloeddruk, bloed afnemen. Verpleegdames schade huid getoond onder t-shirt. Aan de gezichten zag ik dat ze beiden schrokken. Dat mag ook, heb er verdomme keiveel last van gehad en nog. Speciaal voor mij besteld plakmateriaal wordt ergens opgehaald, vakkundig verbonden.
Terug wachtzaal, opnieuw wachten. Nu op arts. Alles zag er prima uit. Geen klachten op kapot vel na.
Nog een keertje terug richting afdeling ‘geduld oefenen’. Uitkijken naar m’n tweede chemo...
Rondom me heen, alle uren die ik daar gezeten heb, zag ik welgeteld één dame met een sjaaltje op haar hoofd. Pruiken in overvloed aanwezig.
Onze wijk grenst aan de ‘pruikenwijk’. De grootste gemeenschap van ultra orthodoxe joden in Europa. Ca. 20.000. Mannen met pijpenkrullen, vrouwen met pruiken. Ik kom ze tegen bij de huisarts, in het park, bij de Delhaize. Overal eigenlijk. Heel normaal inmiddels.
Donderdag heb ik een afspraak bij de kapper. Haar eraf. In een keer. Ga niet zitten wachten totdat ik m’n krullen in het doucheputje rond zie draaien. Mooi niet! Mutsjes liggen klaar. Lijkt me ergens wel leuk. Heb veel verschillende mutsjes. Ga fijn uitproberen op welke manier ik ze ga dragen. Met haarband eronder, zonder. Met sjaal eromheen of... Geen idee.
Heb nu twee dagen haarpijn. Net zoals vroeger. Als ik een staartje had gehad en het daarna los wilde laten hangen deed m’n hoofdhuid pijn. Weet nu hoe het heet. Hoop dat ze nog heel even willen wachten met loslaten. Ben al heel gelukkig geweest met het trouwfeest in krullentooi!
Waarschijnlijk is Antwerpen als stad door de jaren heen totaal gewend aan pruikdragende dames. Lijkt me dan ook logisch dat dit voor de meeste vrouwen een voor de hand liggende keuze is.
Ben weer terug in de wachtzaal. Drie uur in de namiddag. Vanmorgen om acht weggereden.
Nu is het wachten op het voorschrift van de arts voor de thuiszorg morgen. Misschien weer dezelfde motormuis die me een spuit komt zetten....
Voel me goed!
Heerlijk.
liefs,
xxx
Okkie
ID kaart in automaat hal. Wachten op bevestiging dat ik ben wie ze verwachten, bij welke arts en hoe laat. Naamstickers met streepjescode uit machine nemen en bij baliedame weer inleveren. Plaats nemen in ruimte waar al minstens twintig mensen in ‘wachtstand’ hebben plaatsgenomen.
Wachten totdat ik mee mag voor de twee wekelijkse check: gewicht, bloeddruk, bloed afnemen. Verpleegdames schade huid getoond onder t-shirt. Aan de gezichten zag ik dat ze beiden schrokken. Dat mag ook, heb er verdomme keiveel last van gehad en nog. Speciaal voor mij besteld plakmateriaal wordt ergens opgehaald, vakkundig verbonden.
Terug wachtzaal, opnieuw wachten. Nu op arts. Alles zag er prima uit. Geen klachten op kapot vel na.
Nog een keertje terug richting afdeling ‘geduld oefenen’. Uitkijken naar m’n tweede chemo...
Rondom me heen, alle uren die ik daar gezeten heb, zag ik welgeteld één dame met een sjaaltje op haar hoofd. Pruiken in overvloed aanwezig.
Onze wijk grenst aan de ‘pruikenwijk’. De grootste gemeenschap van ultra orthodoxe joden in Europa. Ca. 20.000. Mannen met pijpenkrullen, vrouwen met pruiken. Ik kom ze tegen bij de huisarts, in het park, bij de Delhaize. Overal eigenlijk. Heel normaal inmiddels.
Donderdag heb ik een afspraak bij de kapper. Haar eraf. In een keer. Ga niet zitten wachten totdat ik m’n krullen in het doucheputje rond zie draaien. Mooi niet! Mutsjes liggen klaar. Lijkt me ergens wel leuk. Heb veel verschillende mutsjes. Ga fijn uitproberen op welke manier ik ze ga dragen. Met haarband eronder, zonder. Met sjaal eromheen of... Geen idee.
Heb nu twee dagen haarpijn. Net zoals vroeger. Als ik een staartje had gehad en het daarna los wilde laten hangen deed m’n hoofdhuid pijn. Weet nu hoe het heet. Hoop dat ze nog heel even willen wachten met loslaten. Ben al heel gelukkig geweest met het trouwfeest in krullentooi!
Waarschijnlijk is Antwerpen als stad door de jaren heen totaal gewend aan pruikdragende dames. Lijkt me dan ook logisch dat dit voor de meeste vrouwen een voor de hand liggende keuze is.
Ben weer terug in de wachtzaal. Drie uur in de namiddag. Vanmorgen om acht weggereden.
Nu is het wachten op het voorschrift van de arts voor de thuiszorg morgen. Misschien weer dezelfde motormuis die me een spuit komt zetten....
Voel me goed!
Heerlijk.
liefs,
xxx
Okkie
1 reactie