Bezigheden
Na bijna een jaar ziektewet ga je op zoek naar bezigheden, op zoek naar dat laatste beetje waar je nog zinvol mee naar het einde kan met 13 ambachten en evenzoveel teleurstellingen zijn de mogelijkheden beperkt. Mijn buurmeisje helpen een wasmachine aansluiten is 15 minuten zinvol, en de dag is weer voor mij, een beetje vissen met en oud collega het mooie weer komt er weer aan. Maar echt zinvol mag je dat niet noemen. Na 40 jaar te hebben gewerkt was tijdens dat werk je leven zinvol, maar is dat echt zo?
Ik ben altijd dienstverlenend bezig geweest, met witgoed in de horeca en later als beveiliger terugkijkend kan ik niet van mezelf zeggen dat ik het vel van iemands neus heb afgehaald kijken naar wie er voor me stond heb ik geprobeerd het walletje bij het schuurtje te houden zwevers een broodje kroket, wasmachine onderdelen tegen inkoopsprijs of 2e hands indien nodig, en als beveiliger heb ik het idee van bevel is bevel nooit te strak opgevolgd, en anders een mouw aangepast dienst verlener dus. Zinvol was het alleen bij ehbo gevallen en vermist geraakte kinderen opsnorren ouders en begeleiders nadat het kind was teruggevonden een bakkie thee of koffie omdat ze over hun theewater waren. Ouwehoeren dat heb ik altijd gedaan zelden om iemand af te zeiken veelal om iemand te motiveren nog vaker om te begrijpen wat er nu daadwerkelijk gebeurde in iemands omgeving of zijn/haar hoofd niet dat ik het zwarte garen heb uitgevonden maar de interesse in mensen en hun beweeg redenen hebben me vaak beziggehouden. De drang op overleven in een maatschappij die meestal niet zo vriendelijk is als hij zich voordoet, heel zachtjes wordt al gevraagd tot hoever je ziek mag zijn wat is de kostprijs en wat het rendement. Onlangs werd bij Jeroen Pauw de kostprijs van een medicijn op tafel gelegd 250.000€ voor 1 kuur. Bij de invasie van D Day werd rekening gehouden met 20.000 slachtoffers. De gewone man betaalt de pillendraaier haalt, en de politiek kijkt wederom schouderophalend de andere kant op, wat is zinvol. het houdt me nog steeds bezig
Ik ben altijd dienstverlenend bezig geweest, met witgoed in de horeca en later als beveiliger terugkijkend kan ik niet van mezelf zeggen dat ik het vel van iemands neus heb afgehaald kijken naar wie er voor me stond heb ik geprobeerd het walletje bij het schuurtje te houden zwevers een broodje kroket, wasmachine onderdelen tegen inkoopsprijs of 2e hands indien nodig, en als beveiliger heb ik het idee van bevel is bevel nooit te strak opgevolgd, en anders een mouw aangepast dienst verlener dus. Zinvol was het alleen bij ehbo gevallen en vermist geraakte kinderen opsnorren ouders en begeleiders nadat het kind was teruggevonden een bakkie thee of koffie omdat ze over hun theewater waren. Ouwehoeren dat heb ik altijd gedaan zelden om iemand af te zeiken veelal om iemand te motiveren nog vaker om te begrijpen wat er nu daadwerkelijk gebeurde in iemands omgeving of zijn/haar hoofd niet dat ik het zwarte garen heb uitgevonden maar de interesse in mensen en hun beweeg redenen hebben me vaak beziggehouden. De drang op overleven in een maatschappij die meestal niet zo vriendelijk is als hij zich voordoet, heel zachtjes wordt al gevraagd tot hoever je ziek mag zijn wat is de kostprijs en wat het rendement. Onlangs werd bij Jeroen Pauw de kostprijs van een medicijn op tafel gelegd 250.000€ voor 1 kuur. Bij de invasie van D Day werd rekening gehouden met 20.000 slachtoffers. De gewone man betaalt de pillendraaier haalt, en de politiek kijkt wederom schouderophalend de andere kant op, wat is zinvol. het houdt me nog steeds bezig
2 reacties
Ik begin je steeds meer te waarderen Ron.
💪💪🍀🍀❤
Ik las ooit ergens dat de prijs van een medicijn via de politieke lobby van de farmaceuten wordt vastgesteld aan de hand van gewonnen levenskwaliteit. Niet de kosten van onderzoek en productie, maar de pijngrens opzoeken over de rug van patiënten in pijn.