Even scheren

Dag, ik ben Marjan; zei de verpleegkundige, ik ga u even scheren, ze legde mijn puddingbuks opzij en schoor mijn lies uit. Het inbrengen van de katheter in je liesslagader is niet echt fijn te noemen maar je moet niet zeuren als je geholpen wordt. Tijdens de 2 uur durende behandeling wordt je al misselijk van de chemo die voorzichtig in je lever gaat. Hoewel de tace behandeling niet heeft gedaan waar hij voor bedoelt was heeft hij mijn leven wel verlengd, nu een jaar later heb ik nog steeds geen kenmerkende verschijnselen die bij leverkanker horen behoudens wat pijn en misselijkheid, een ouwe zeikerd die over het leven en de dood nadenkt ben ik al jaren en de nabijheid van de dood heeft daar weinig invloed op. De bijna standaard vermoeidheid en pijn die vrijwel bij elke kanker voorkomt, maken dat je je leven moet aanpassen je werk en sociale contacten worden sterk gewijzigd waardoor ook je gemoedstoestand verandert, het kan me allemaal de broek niet doen bollen.
Zullen we een blokje rijden vroeg mijn vrouw vanmiddag even genieten van het mooie weer nadat ik uit de douche kwam, oké zei ik alleen nog even scheren.