K2 versus K1

Bergbeklimmen? Dat is natuurlijk het eerste waar je aan denkt als je de termen K1 en K2 leest, of tenminste dat neem ik aan. K2 is na de Mount Everest de hoogste berg ter wereld (8611 meter) en dankt zijn naam aan britse kolonel Thomas Montgomerie. Deze bracht halverwege de 19e eeuw voor een studie het gebergte Karakoram -in de landen China, Pakistan, India en Afghanistan- in beeld. Voor het gemak noemde hij de bergen K1, K2, K3 etc. in de volgorde dat hij ze tegenkwam. De meeste van de door hem geregistreerde bergen bleken al een lokale naam te hebben of werden later succesvol hernoemd.  K2 stond uit het zicht en had geen lokale naam. Hoewel K2 eveneens in de loop der jaren diverse andere namen heeft gekregen is het ook wat hernoemen betreft geen makkie gebleken.  Ik vond het wel een handig systeem die K-nummering. Mijn radiotherapeuten hebben namelijk verwarrend op elkaar lijkende namen die beginnen met een K, dus ik noem ze K1 en K2. K1 is van de eerste controle in het Catharina Ziekenhuis, K2 is van de tweede controle in het Verbeeten Instituut.

De samenvatting van mijn verontrustende controle bij K1 heb ik in mijn vorige blog beschreven: Litteken of tumor. Die titel zegt voldoende lijkt me. Gisteren was ik voor controle bij het Verbeeten Instituut bij mevrouw K2. Na wat vragen en de mededeling dat ze gebeld was door een bezorgde K1, ging ook zij een inwendig onderzoek uitvoeren. Dit voelde grondiger en was meer uitgebreid dan de inspectie van vorige week. Grappig detail: ze gebruikte een doorzichtige plastic eendebek en was kinderlijk enthousiast over de voordelen die dit bood. Nou, daar kan ik me wel wat bij voorstellen. Maar nu het goede nieuws: K2 meldde dat ze slechts een dun streepje voelde en geen verdenking had van een tumor. Ze vond het onderzochte gebied nog wel wat onrustig, maar gaf aan dit te herkennen van andere patienten die ook met hyperthermie behandeld zijn. Het onrustige zou tevens de kleine bloedsporen verklaren bij het inwendige onderzoek. Deze werden door K1 in de afgelopen week ook als ongewenst of verdacht gezien. Kortom K2 was een stuk positiever, verklaarde zich geen zorgen te maken en probeerde mij daarin mee te nemen. Wat dit betreft sluit ik me aan bij de bergbeklimmers: voor K2 heb ik de meeste waardering en het diepste respect. Ik vertrouw op haar woorden en voel mij sinds gisteren een stukje lichter.

Resultaat van het onderzoek door K2 is wel dat mijn scans verplaatst zijn. Dat is jammer, maar wel begrijpelijk. Ik had afspraken voor MRI-, PET- en CT-scans op 3 maart. K2 legde uit dat vanwege het herstel in het behandelde gebied de scans beter uitgesteld kunnen worden. Bij twijfel aan hetgeen zichtbaar is op de scan dienen er namelijk biopten te worden genomen voor nader onderzoek. Dit is wederom een ingreep onder narcose. Het nemen van biopten onder deze omstandigheden kan fistels of andere gevolgen hebben waar je niet op zit te wachten. Kortom: geduld! Inmiddels heb ik nieuwe uitnodigingen ontvangen voor de scans op 21 maart. De beelden worden daarna door diverse deskundigen beoordeeld en enkele dagen later ontvang ik de uitslag van K2.

Alle duimers wil ik vragen even pas op de plaats te maken. Bedankt voor al jullie medeleven en over een paar weekjes gaan we er weer voor hoop ik. Eind maart word ik ook weer verwacht bij K1 en met haar wil ik natuurlijk nog wel een appeltje schillen over de controle. Net als mijn begeleider vanuit de Arbodienst zou ik heel boos kunnen worden over haar woorden, maar voor mij overheerst toch momenteel de opluchting.  Als bonus las ik vanochtend dat ik een lekkere doos bonbons heb gewonnen met een kruiswoordraadsel in de plaatselijke krant. Hoe leuk kan het leven soms zijn!