Tweede Chemokuur Capox zit erop.

Tweede Chemokuur Capox zit erop, nu heb ik weer een feestweek! Even geen chemopillen innemen tegen de maagkanker maar gewoon genieten wat de dag je brengt.

De twee chemokuur was weer een zware beproeving, ik heb veel last gehad van de bijwerkingen van de chemo Oxaliplatin die wordt via het infuus ingebracht. De bijwerkingen waren dit keer krampen in mijn onderbenen, handen en kaak, ik ging lopend het ziekenhuis in en kwam er in rolstoel uit wegens de krampen in mij onderbenen, ook kon ik geen kraanwater drinken want dat is te koud en voelt als bevriezing voor mij, hetzelfde geldt ook voor deurklinken een goede oplossing is draag handschoenen in huis. De warmte maaltijd ging er bij mij ook niet meer in, de geur en aanblik van het eten had ik echt een afkeer tegen, dat je er bijna van moest overgegeven zo vies vond ik het. Dus gelukkig bestaat er drinkvoeding dat houd je wel op de been. Omdat ik weinig eten kon nuttigen was ik weer licht in mijn hoofd, maar ik was ook dizzy en duf door de chemokuur, ik kwam er pas later achter dat ik een beetje zout te kort kwam dus een bouillonnetje doet wonderen en je komt weer een beetje bij positieven. 

Na een week krijg je weer die omslag dan gaat het weer de goede kant op met je, het slikken van de chemopillen Capecitabine gaat in de tussentijd gewoon door.  Maar na die omslag kan je weer iets ondernemen, dat betekent ook weer conditie opbouwen, je lichaam klaar maken voor de volgende chemokuur, ik ga dan de ene dag wandelen en de andere dag thuis krachttraining doen. Het valt niet mee om iedere keer je lichaam te laten afbreken door de chemokuur en weer op te bouwen voor de volgende. Maar ja, een ander alternatief is er voor mij niet, en zo blijf je wel bezig en lijdt het even de aandacht af van wat er mij nog te wachten staat in dit palliatieve proces. 

Ook acupunctuur helpt heel goed, voor de behandeling kan ik minder goed eten en heb je weinig energie, na de behandeling heb je in een keer meer eetlust en energie. Het blijft een wonder wat acupunctuur met je doet, de Chinezen die het duizenden jaren geleden hebben uitgevonden waren toen der tijd goed bezig en het werkt nu nog.

Lichamelijk gaat het goed met me, geestelijk is een ander verhaal. Ik ben nog steeds verdrietig wat mij nu overkomt, het leven wat ik kende is voorbij. Ik sta stil en alle andere mensen om me heen gaan verder met hun mooie leventje. En dat is ook goed en helemaal niks mis mee, maar ik doe even niet meer mee. En dat stemt mij verdrietig, zoals mijn mooie baan moet ik opgeven omdat je dat niet meer kan waarmaken voor je werkgever, er wordt dan een vervroegde WIA uitkering voor je aangevraagd, prima dat het allemaal geregeld kan worden maar op je 39ste jaar wil dit eigenlijk helemaal niet meemaken of mee bezig zijn. Dingen vooruit plannen is ook nutteloos gebeuren geworden, waarom zou je ook als je niet de verwachting hebt of je de volgende maand nog net zo krachtig bent als nu. En ook zoiets genieten van de tijd die je nu hebt! Ik geniet wel van de dingen die ik nu doe, maar ook weer niet, het onbezorgde is er van afgehaald. Je blijft toch bezig met het zwaard van damocles wat boven je hoofd hangt. Ik vraag me steeds meer af waarom leef je op de aarde? waarvoor doe je het allemaal? waarom besta je eigenlijk? Mensen zijn zo vaak aan het vechten voor iets of iemand of in een oorlog voor hun overtuigingen en waarden te rechtvaardigen. Volgens mij denken we allemaal dat je het later mee kan nemen als je einde nabij is, ik zeg dan: Dream on! Deam on! Of Wake up! En heb vrede met jezelf en ook voor de ander.

Maar ja, ik strubbel of roei wel door met wat ik nog wel kan doen in deze hobbelige tijd en zie wel wat er komen gaat. Op naar de derde chemokuur Capox, dan door de CT-scan zodat ze kunnen vergelijken wat de chemotherapie gedaan heeft, en dan.......? Is het weer afwachten wat de doktoren gaan zeggen en bedenken. Hopelijk bedenken ze een super "BRILJANT" plan voor mij ; ) Zoals ik dat altijd voor mij werkgever heb gedaan. Dan kan ik ook weer even doorgaan met leven.