Arbeidsdeskundig onderzoek en meer van dat geneuzel
Kapot, dat is het beste woord om te beschrijven hoe ik me eind van de ochtend voelde. Zondag met de familie de 94e verjaardag van mijn oma gevierd. Hartstikke gezellig maar wel veel prikkels. Dus gisteren moe. Vanochtend had ik het arbeidsdeskundig onderzoek. Online, dus zonder reistijd en dat kost me dan nog heel veel energie in het denkwerk. Twee dingen die zoveel energie vragen zo kort op elkaar is dus geen goed plan. Een dutje later en ik voel me weer wat beter. Straks nog even in het bos wandelen om mijn hoofd nog wat verder leeg te krijgen.
Dat is hoe ik me voel. Maar ik wou het over het arbeidsdeskundig onderzoek hebben. Dit wordt in het kader van de wet verbetering poortwachter normaal rondom het eerste ziektejaar ingezet om de werknemer duurzaam te laten reïntegreren. Bij mij is dat niet gebeurt omdat ik toen nog de laatste behandelingen moest krijgen. Daarna zat ik in het zwarte gat en volgde de revalidatie. Bij het laatste gesprek met de arboarts in juni vond hij dat dit onderzoek toch nog moest plaats vinden. Tuurlijk joh, laten we alle hokjes afvinken zodat iedereen straks kan roepen dat het maximale is gedaan voor mij. Of ik er wat aan ga hebben vraag ik me nog altijd af. Het onderzoek was dus vanochtend, een maand voordat ik in de WIA ga. Lijkt me dus zeer zinvol (NOT!).
Het geheel duurt twee uur. Half uur gesprek met mijn baas, uur met mij en dan nog een half uur met z'n drieën. Mijn baas moest van te voren al het een en ander aanleveren over kantoor, werk, mijn functie etc. Dat was niet gelezen. Daarna gesprek met mij. Mijn machtiging ontbrak die ik weken geleden al heb toegestuurd. Dus zij kon niet bij de gegevens van mijn arboarts. En in het kader van de AVG mag ze niet vragen naar mijn ziekte. Hoe kun je dan in vredesnaam beoordelen hoe het met me gaat en waartoe ik in staat ben voor mijn belasting? Ik heb er geen moeite mee om te melden waarom ik ziek ben en welke beperkingen ik nog ervaar. Zo kan ik beter uitleggen wat ik kan zodat zij kan bepalen wat voor advies er uitkomt voor de rest van mijn ziektewet periode.
De conclusie is dat ik mijn eigen werk niet kan doen, ook niet met aanpassingen en ook geen ander werk binnen het bedrijf passend is. Rest ons het tweede spoor. Wat gezien mijn marginale belastbaarheid ook nog geen optie lijkt, maar daar wou ze nog over nadenken en dat lees ik over twee weken wel in haar rapportage. Mocht ze het wel adviseren, dan komen we niet zover want tegen de tijd dat de rapportage er is, is mijn baas met vakantie en daarna volgt de WIA al. Het kan nog iets anders werken aangezien mijn werkgever eigen risicodrager is en dus na de twee jaar ziektewet nog tot 10 jaar zorg dient te dragen voor mijn reïntegratie, maar dat laat ik nog even buiten beschouwing.
Waar ik vooraf al mijn twijfels had aan dit hele onderzoek, vind ik het nu ronduit belachelijk en overbodig. Er zijn geen andere conclusies getrokken dan die ik zelf allang had gemaakt. Dit is geldverspilling en bovenal een zware onnodige belasting voor mij, de patiënt.
Ik zie het nut in van dit onderzoek als het tijdig wordt ingezet. Maar niet in mijn situatie in combinatie met dit tijdstip.
Ik blijf het een bureaucratisch gedoe vinden. Als je niet goed voor jezelf kunt opkomen of verwoorden wat je klachten en beperkingen zijn wordt er zo meer van je verwacht dan je aankunt. En aangezien ik mondig over kom, lijk ik heel wat, maar zien ze niet dat ik thuis weer instort.
Maar goed, ik doe maar gewoon aan het hele verhaal mee en doe wat ik kan voor reïntegratie. Gelukkig heb ik een begripvolle arboarts en aardige casemanager daar. Het is niet alleen maar kommer en kwel.
Om mijn dag nog leuker te maken kreeg ik net ook nog telefoon van het UWV. Vanaf 26 september krijg ik een voorschot op de WIA. De keuring en alles wat er bij komt volgt over een paar maanden want ze hebben nog de nodige achterstand. Maar dan zit ik niet zonder inkomen. Details volgen in een binnenkort te ontvangen brief.
Eerst twee maanden 75% en dan 70% van het inkomen dat ik in de 12 maanden voor mijn ziekmelding verdiende. Ik ga er in inkomen niet veel op achteruit dankzij mijn geweldige werkgever. Die hebben namelijk een verzekering waardoor ik nog een aanvulling ga krijgen op de WIA. Hoe dat technisch en praktisch allemaal werkt weet ik nog niet. Maar ik wil het andere lotgenotencontact wel meegeven zodat zij dit met hun werkgever kunnen bespreken aangezien het om een aparte verzekering gaat die veel bedrijven vast niet standaard hebben.
Tijd om te gaan uitwaaien in het bos en om te zien hoe de heide er inmiddels bij staat!
7 reacties
Oei, wat veel informatie. Dat arbeidsdeskundig onderzoek, dat is inderdaad een lachertje in jouw geval. Dat onderzoek is juist om het UWV de wind uit de zeilen te nemen. Normaal is het zo dat een verzekeringsarts nog tot zo'n onderzoek kan besluiten, mocht die nog mogelijkheden zien.
Die terugval naar 70% snap ik niet. Je hebt toch vervroegde WIA, of had je je twee jaar al volgemaakt? In dat geval, waarom dan twee maanden 75%?
Ik zit nog steeds in de ziektewet. Op 26 september ben ik 2 jaar ziek. Ik ga dus via het reguliere traject de WIA in. En dan is het standaard dat je eerst 2 maanden 75% krijgt en daarna 70%. Niet echt logisch. Ik zal een volgende keer eens vragen waarom dat zo is.
Ah ja. Maar wel een vreemde volgorde bij jou. En dat de werkgever dan de arbeidsdeskundige initieerde. Normale gang van zaken bij instroom na twee jaar is, dat je eerst een afspraak krijgt met de verzekeringsarts en als die nog mogelijkheden ziet, daarna een afspraak met een arbeidsdeskundige. Die laatste bepaalt dan of er nog werkvermogen is en zo ja, hoeveel.
Ik heb vervroegde wia aangevraagd na 11 maanden. Dat biedt voordelen voor mij, voor de werkgever en voor de arbodienst. Vandaar waarschijnlijk ook de uitkering van 75%. Soort van stimuleringsregeling voor al het toch al uitzichtloos is. Vanmiddag telefonische afspraak met de verzekeringsarts.
Die arbeidskundige was een idee van de arboarts. Die werkt gewoon zijn lijstje af. Maar wel een duur grapje voor mijn werkgever.
Als het UWV de achterstand heeft weggewerkt of ik ben aan de beurt op de wachtlijst aldaar (reken een maand of vier tot vijf) mag ik dit riedeltje daar nog eens doen.
Heerlijk dubbel. Maar goed, ik verleen miin medewerking en toon mijn goede wil.
Krijg jij straks dan de IVA? Veel succes met het gesprek vanmiddag!
Ik begrijp je frustratie!
Ik doe zelf Arbeidsdeskundig onderzoeken en heb behoefte een reactie te geven op wat ik lees. Ik hoop niet dat je dat erg vindt.
De machtiging die te laat was maakt niet uit. De bedrijfsarts deelt sowieso nooit medische informatie met de arbeidsdeskundige. Wel krijgt de arbeidsdeskundige informatie over de belastbaarheid, in termen van mogelijkheden en beperkingen. Daar moet de arbeidsdeskundige het in principe mee doen. Een arbeidsdeskundige mag de werknemer niet vragen naar de ziekte, maar mag wel aan werknemer vragen hoe het gaat, waar hij of zij tegen aanloopt en waar hij of zij behoefte aan heeft de komende tijd. De werknemer komt dan meestal zelf met informatie (er is geen verbod op vertellen) waarmee de arbeidsdeskundige de werknemer beter kan begrijpen en invoelen en daardoor beter kan adviseren. Wel uitleggen natuurlijk dat een arbeidsdeskundige geen arts is, niet over medische informatie gaat en daar geen oordeel over kan en mag hebben. Alleen niet-medische en niet-privacy gevoelige informatie wordt in de rapportage opgenomen. Zo'n rapportage is een verplicht onderdeel van het re-integratiedossier dat bij het UWV moet worden aangeleverd.
Het Arbeidsdeskundig onderzoek is in jouw geval inderdaad laat. Ik zie er zelf altijd wel het nut van in, ook als het vlak voor de WIA keuring is. En dat niet alleen omdat er een rapportage moet komen.
Je kunt vragen naar de re-integratie tot nu toe, vragen hoe het ervaren is, hoe het contact met de leidinggevende en de bedrijfsarts is en eventuele twijfels of vragen beantwoorden. Je kunt uitleggen wat het eigenrisicodrager zijn van de werkgever inhoudt en wat dat voor jou als werknemer betekent. Je kunt uitleg geven over hoe een WIA-beoordeling in elkaar zit, wat de rol van de verzekeringsarts en de arbeidsdeskundige van het UWV is en hoe dat verschilt met de bedrijfsarts en arbeidsdeskundige tijdens re re-integratie. Je kunt uitleggen wat mogelijke uitkomsten zijn van de WIA-beoordeling en wat de uitkeringspercentages en re-integratieverplichtingen daarbij zijn. (De 75% in de eerste maanden van een WGA uitkering en 70% tijdens daarna is overigens omdat dat in de WW ook zo is. De 70% is destijds bedacht als stimulering aan WW'ers om een baan te gaan zoeken. Bij duurzame arbeidsongeschiktheid en een IVA krijg je 75% over de gehele periode.) En je kunt adviezen geven over hoe het gesprek met de verzekeringsarts gaat en wat je zelf kunt voorbereiden: goed je 'dagverhaal' voorbereiden, wat je overdag doet, hoe vaak je moet uitrusten, of dat voorspelbaar is of wisselend, wat je allemaal nog wel en niet kan privé, goed vertellen wat je zelf al gedaan hebt om je belastbaarheid te verbeteren en hoe dat ging. Niet te weinig vertellen, maar ook niet klachten aandikken. En altijd iemand meenemen omdat het gesprek vermoeiend is en het is fijn er iemand bij te hebben die meeluistert.
Ik hoop dat je de verloren energie (die frustratie vaak teweegbrengt) weer snel inhaalt. En dat je straks goede gesprekken bij het UWV hebt. Mocht je tegen die tijd vragen hebben, stelt ze gerust in de gespreksgroep kanker en werk.
Groet Renée
Hoi Renée,
Theoretisch snap ik best hoe het werkt en wat het nut van het onderzoek is. Ik irriteer me aan de gang van zaken rondom mijn case. Zij was slecht voorbereid, kent mij en mijn verhaal niet maar moet vervolgens wel een oordeel vellen over waar ik toe in staat ben en wat de vervolgstap in mijn reïntegratie proces moet zijn... En dat na anderhalf uur, waarvan 1 uur met mij gesproken te hebben (digitaal). Veel informatie die ze gaf wist ik allang (ik heb een informatie bijeenkomst van het UWV gehad. Vermoeiend maar waardevol.) En blij met haar advies ben ik al helemaal niet. Maar ook dat komt wel goed.
Ik zie het in mijn geval nog steeds als een bureaucratische stap die maar genomen moest worden die voor mijzelf geen enkele toegevoegde waarde heeft.
Ik leg het zoveel mogelijk naast me neer zodat ik rustig verder kan gaan met het opbouwen van mijn energie en leven op mijn manier. Eind van de maand zie ik wel weer verder...
Ja heel jammer dat het bij jou zo gegaan is. Goed van je dat je het zoveel mogelijk naast je neerlegt. Hou je haaks!
Groetjes Renée