60. De stemprothese

60. De stemprothese 

De stemprothese heeft een apart hoofdstuk nodig. Het klinkt als de ideaal oplossing, een prothese en dan kun je praten. En dat is natuurlijk ook zo, maar er komt veel meer bij kijken dan de meeste mensen denken. Het is me opgevallen dat veel mensen sowieso het idee hebben dat je met een prothese een soort eigen of natuurlijke stem terug krijgt. Een soort transplantatie stem. Helaas is dat nog niet mogelijk, maar wie weet wat de toekomst ons brengt. Een prothese is een klein plastic rond dingetje die geplaatst worden tussen de twee ingangen die ik heb nu. De ingang van de luchtweg en de ingang voor het eten. Daar tussen maken ze een gaatje en plaatsen ze deze. Doordat ik mijn knop dicht doe voor de luchtweg kan ik via trillingen die dat teweeg brengt praten. En dat is natuurlijk geen natuurlijk geluid. Volume zit ook niet meer in mijn stem en echt toonhoogten ook niet. Het is meer een monotone stem die wat lager is en zoals ik zei, minder natuurlijk klinkt. 

Ik klink voor mijn gevoel als een verstokte roker of iemand die erg schoor is. Niet wat je verwacht als ik mijn mond open doe om te praten. Maar het went, dat kan ik zeker zeggen. Niet meteen en ook niet bij iedereen gelijk maar het went. In kleiner gezelschap kan ik inmiddels na drie weken zeker zeggen dat ik me comfortabel voel met mijn stem. In groter gezelschap ben ik gewoon moeilijker te verstaan en ook in winkels en dat soort plekken vind ik het nog wat gênant. Maar ook dat gaat steeds beter en eerlijk gezegd gun ik mezelf ook de tijd om hieraan te wennen en steeds meer openbaar te praten tegen anderen.

Bij de stemprothese hoort meer dan alleen praten. Er hoort een schoonmaak protocol bij die ik de eerste weken echt wennen vond. Niet schoonmaken betekende bij mij niet kunnen praten. Dus de schoonmaak was in het begin vaak en lang. Inmiddels heb ik daar wat meer routine in. Naast het schoonmaken kan ik ook niet meer eten en praten tegelijk. Dat is opzich goed, want gewoon eten en kauwen zonder te praten is prima voor je maag. Maar ik kan pas weer praten als ik of heb schoongemaakt of echt zeker een half uur tot uur na het eten. En dat is minder leuk. Want als ik hier vriendinnen van Zoë over de vloer heb op woensdag is het toch wat minder handig en gezellig als je niet kunt praten. Uit eten gaat is ook een hele uitdaging. Sowieso gezien het geluid in een restaurant en mijn mindere verstaanbaarheid, maar ook dus vanwege het niet kunnen eten en praten. Ik kan niet zoals vroeger even een paar happen nemen, mijn vork neerleggen en kletsen. Daar heb ik de app voor nodig. Dus het is aanpassen geblazen. 

Naast schoonmaken stopt de stemprothese er bij mij op dit moment ook met regelmaat mee. Ik weet niet goed wat de oorzaak hiervan is en maar soms hapert hij gewoon. Zit ik midden in een gesprek en dan kan ik ineens niet meer praten. Hoe dit komt en of dit gebruikelijk is moet ik uitzoeken maar het gebeurt regelmatig op een dag dat ik toch nog zonder stem zit. 

Het laatste wat bij een stemprothese hoort is het lekken. Die dingen gaan nu eenmaal geen leven mee en bij de een lekt hij om te paar maanden, bij de ander om te paar weken en bij weer een ander na een jaar. Het verschilt enorm en heeft te maken met de schimmels in je keel die iedereen heeft. Die maken de stemprothese kapot. De eerste weken, weet ik inmiddels, is het zoeken naar de juiste maat en prothese en kan hij veel lekken. Ik heb in twee weken drie protheses gehad omdat ze lekten. Je hebt twee soorten lekken. In beide gevallen lekken de vloeistoffen naar mijn longen en is het zeker geen pretje als dat gebeurt. De eerste lek kan zijn door de prothese heen. In dit geval kan je hem afdichten met een speciale tool en dan kan ik daarmee blijven eten en drinken. Praten kan dan niet meer. In het tweede geval lekt hij achterlangs. In dat geval kan je niet afdichten en moet je direct naar het ziekenhuis omdat je niet meer mag eten en drinken. 

Je begrijpt, gewoon een stemprothese erin, praten en iedereen is blij dat ligt iets genuanceerder. Natuurlijk is het weer kunnen praten een zegen. Ik kan weer inhaken in gesprekken, Zoë meteen antwoord geven als zij iets vraagt en Mike welterusten wensen. Maar er kleven ook nadelen aan die niet voor iedereen zichtbaar zijn en het belangrijk die te noemen. Met deze operatie ben je gewoon voor het leven getekend. En soms is het heel zichtbaar en soms niet. En dat mag genoemd worden. En met alles valt te leven, daarvan ben ik overtuigd. Er is ook genoeg om dankbaar voor te zijn en dat zal ik ook altijd blijven. Maar sommige dingen kunnen je soms echt ineens overvallen. Dat mijn naasten nooit meer mijn stem horen is voor hen van tijd tot tijd echt lastig. Het overvalt je, het raakt je ineens op momenten dat je het niet verwacht en het is een rouwproces. Dat de wetenschap al zover is en ik wel weer kan praten door middel van de stemprothese is geweldig en een enorme uitkomst. En wie weet wat de toekomst biedt. De wetenschap gaat steeds door met ontwikkelen en ik hoop op een dag mijn eigen stem door middel van A I te krijgen of ooit in aanmerking te komen voor een stem transplantatie. Wie weet, een mens mag blijven dromen.