Boodschappen

Ik doe sinds kort weer de boodschappen..
Ik loop de winkel naar binnen en ontvang rekken vol met boodschappen..
Het was even confronterend, daar te staan in die winkel, maar ik wil er niet omheen, ik heb ze nodig die boodschappen..
Ik wil het ook zelf doen, mijn boodschappen!

Ik loop naar de rekken met zilte smaken, en zie met heimwee gevulde herinneringen aan mij voorbij komen terug verlangend naar het eilandje in de Caraïbische Zee waar ik ben geboren en getogen. Waar het leven zonnig is en er altijd een fris briesje waait die de zorgen mee nemen naar morgen.

Ik hou ook van zure snoepjes. Ik peins kort over wat een veelbelovende toekomst moest worden en nu is vervallen in onzekerheid. De belofte aan mijzelf om de wereld in te gaan en verandering te beweegstellen. Een bron van inspiratie te willen zijn en alles wat ik heb terug te geven aan de wereld. Het is als de zure matjes die ik in mijn winkelkarretje stop, het soort dat je eerst verrast met een prikkelende sensatie en daarna troost met een zachte nasmaak.

Ik ben geen zoetekauw, maar zo nu en dan trakteer ik mijzelf met zoete smaken. Wanneer ik vind dat ik dat verdien of omdat ik er zo naar verlang. Net zoals nu, ik verlang naar de stilte en de vertraging, naar de rust en de kalmte, ik verlang naar het kunnen voelen van mijn eigen goddelijke energieën en mijn eigen stem die zich op willen bouwen tot het krachtig mens dat ik ooit was. Ik verlang, en ik verdien het, dus ik geef eraan toe. Even de wereld op pauze, alles op stil. Alles mag wachten, nu eerst ik.

Ik ben dus geen zoetekauw, maar lust wel een bittertje op zijn tijd. Goed voor het lijf, maar ook voor de geest. Van bittere smaken leren houden helpt. Het helpt, want het kan niet altijd zoet en zout of zuur en umami zijn. Wrange smaken maken het pallet compleet, net zoals mijn leven met kanker. Mijn leven is niet dat van mij zonder de kanker, deze boodschappen zijn niet a la carte. Ik mag boodschappen doen met wat er is en niet wat ik wil. Ik wil het niet, maar ik leer ermee leven, neen ik wil leren ervan te houden. Leren houden van mijn kanker is net zoals leren houden van bittere smaken. Je moet erdoorheen, maar het ontgift en reinigt het lichaam. Ik wil mijn geest ook ontgiftigen en reinigen.

Ik loop verder de winkel in en zoek nog wat ingredienten erbij om umami te bereiken. Mijn lievelingssmaak! Het is voeding voor de ziel. Het is een warm bad, omarmd door liefde dat doordacht is gestopt in het proces tijdens het koken. Het proces.. Waar het eigenlijk om gaat.. Waar ik vertrouwen in wil hebben.. Waar ik mijn energie in wil stoppen.. Het proces, niet het resultaat. Want de eindbestemming verandert weer zodra je eraan komt.. Ik vul mijn kar met boodschappen voor umami.. De essentie van heerlijkheid.

Ik doe boodschappen en ontvang boodschappen. Dat er niets belangrijker is dan gelukkig zijn! Er zal altijd iets beter zijn. Als je niet leert houden van jezelf. En dat bereik ik alleen maar door liefde, die échte oprechte pure liefde voor mijzelf. Onvoorwaardelijk en oordeelvrij, liefde die er mag zijn zoals het is. Want liefde dat is!  

Xo H.