De rand van het bed

Na een wirwar van emoties en een rollercoaster in haar lijf en wanneer ik dacht dat het wel oké ging kwam toch echt eindelijk het besef.
Diep gewrongen uit haar brein uit de diepste gedachtes.
Het is moeilijk om te beseffen dat je iets mankeert wat eigenlijk heel veel mensen ook hebben en toch voel je je soms zo eenzaam.
Mijn lief is geen prater en uit zich heel slecht. Kun je je voorstellen hoe veel er dan uitkomt. Ik ben trots op haar want ze heeft hierin haar eerste mijlpaal behaald.

Voor haar verwerkingsproces hebben wij om de twee weken een gezamenlijke afspraak bij de huisarts. Zo kan zij vragen stellen om zich voor te bereiden op de operatie omdat zij angstig en onrustig is om dit proces in te gaan.

Bij de huisarts werd het diep, heel diep. Zij zat daar in die stoel met haar vragen en de arts reageerde er heel menselijk op. Zo vroeg hij ook of ze er wel over kon praten en hup daar gingen de tranen weer. De onzekerheid, de angst. Het waarom en het onbegrip neemt de overhand momenteel in het koppie van deze lieve dame.

Het moeilijkste wat ik hieraan vond is dat zij ook de opmerking maakte tegen mij: ‘hoe weet ik nou dat je me straks niet verlaat, vind je me dan nog wel mooi met zo’n litteken?’ Het zweet springt al op me voorhoofd bij de gedachte. ‘Natuurlijk gek!’ is het enige wat in mij op komt, ‘doe niet zo mal’. De tranen bleven maar stromen en ja wat moet ik dan zeggen.. Ze moet me maar gewoon geloven.

Makkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik ook wel! Maar meisje je bent zo lief en zo mooi, waarom moet ik bij je weggaan? Omdat je een litteken hebt? So what.
Je weet ik heb jou ook verteld, ik noem hem Japie. En Japie heeft verzorging nodig en dat regel ik! Lekker vitamine E lotion erop en Japie zal genieten van mijn lieve handen die jou weer mooi gaan maken. En nog steeds vind ik het een gekke verwoording om dit zo te zeggen. ‘mooi maken’ ja hoezo, je bent perfect zoals je bent troela.  

De rand van het bed geeft dan ook troost in deze tijd. Voor Irene, voor mij. Er tegen over staat de ‘troon waar Koning Noah ligt’, ofwel de huis tuin en keuken stoel met onze hond erin. Het oogcontact en het kleine likje van de hond maakt haar nacht dan ook weer goed als ze onrustig wakker word of net naar bed gaat. Want vaker heeft zij nachtmerries en liggen we zo een paar uur per nacht te knuffelen en te kletsen. Ik heb deze week uitgevonden dat zij rustig word als we de meest slechte filmpjes van Idols audities bekijken op youtube. We liggen zelfs in een scheur, dus schat als je dit leest. Vanavond weer hè!

Het is een onzekere tijd maar ik weet zeker dat zij hier doorheen komt. Wij gaan dit samen doen.