Gedicht; De donkere wolk

  • Openbaar blog
  • zondag 8 november 2020
  • 287 x gelezen

De donkere wolk

Soms moet je iets dragen,
een waarheid of een daad.
Wat voor een ander niet te tillen lijkt,
het is ineens alsof niets meer gaat. 

Die donkere wolken,
ze komen steeds maar dichterbij.
En als de tijd heel even stilstaat,
dan valt het besef in de strijd.

Ik kan het niet doen dat wat ik zo graag wil,
ik kan ze niet wegblazen met een zuchtje moed aan een steel. 
De donkere wolken zijn dichterbij dan ooit,
en wanneer ik mijn ogen sluit begint de nood. 

Mijn hoofd loopt over en dat keer op keer,
wat ik ook zal doen of al lang heb geprobeerd.
Het is niet terug te draaien en het zal gaan beginnen,
wanneer de storm op je af komt zal ik de goden beminnen. 

Reageren
Volgend blogbericht