Bij het sorteercentrum van PostNL
Het is zaterdag 18 september 2021
Terwijl ik mijn naakte lijf zachtjes vooruit beweeg in het warme water, hoor ik mezelf zeggen: "Als ze me vragen waar wordt je behandeld? Dan kan ik zeggen, nou ehhhh voorlopig door het sorteercentrum van PostNL." En terwijl ik het zeg voel ik de brok in mijn keel... De onrust die in mijn lijf spookt met de vraag wanneer ik bericht ga krijgen uit Bilthoven is amper te harden. Mijn 2 lieve dinnetjes kijken me aan, voelen met me mee.
Het is maandag 19 september 2021
Ik hang aan de lijn bij Easy-jet. Lief en ik zouden begin oktober een weekje naar Tenerife gaan, onder het mom van het opmaken van alle vouchers die we nog hadden van het jaar ervoor... Maar tja, dat weekje Tenerife zit er nu natuurlijk niet meer in. De dame aan de telefoon vraagt de reden waarom ik wil annuleren en niet wil verplaatsen en ze begrijpt het. "Het afhandelen duurt even mevrouw, maar blijft u alstublieft aan de lijn, ik ga het voor u regelen", zegt ze vriendelijk. Ik zie een 030 nummer oplichten in mijn scherm en even twijfel ik, of ik de vriendelijke dame toch zal negeren en de hoorn erop zal mikken. Ik besluit braaf te wachten.
Het 030 nummer blijkt inderdaad het Alexander Monro te zijn. Er is even twijfel aan die kant of ze het juiste nummer hebben, want de voice mail is van een zakelijk nummer... Dat klopt inderdaad, het zakelijke nummer staat automatisch doorgeschakeld naar mijn 06-nummer. De huisarts is zelfs gebeld om mijn 06- nummer te verifiëren dus blijkbaar ben ik zo van het PostNL sorteercentrum doorgeschoven naar het "urgentie afhandelingen bakje" van het Monro. En dat op maandagochtend 10-uur! Ik bevind me bijna in halleluja stemming...
De plannen voor dit sauna-dagje waren in no-time gepland. Het voelt fijn dat mijn lieve dinnetjes zo meeleven. Terwijl we aan een koffietje en theetje zitten vraag ik of ze mijn borst willen voelen. Best een rare en intieme vraag natuurlijk, ik begrijp het. Heel lang heb ik er alleen niet over hoeven na te denken om deze vraag te stellen. Ook mijn grote en kleine meid heb ik gevraagd of ze mama's borst wilde voelen, wat daar nu voor bobbel te voelen was...
"Het is hier nogal druk maar we plannen je overal tussendoor, dus het spijt ons wanneer je wat vaker heen en weer moet rijden", krijg ik te horen. "Hou je mail even in de gaten want daar stromen straks een aantal afspraken in." Ik hou me groot, ben blij dat het zo snel wordt opgepakt en bel mijn ouders, app mijn zus en de rest... We zijn allemaal opgelucht.
Terwijl de ober onze bestelling opneemt, begin ik me te verontschuldigen. Voor iedereen die mij een beetje kent ben ik een niet al te makkelijke eter en qua salades al helemaal niet... Maar ik wil nu eenmaal graag een salade met een soepje. Dezelfde combo die ik een paar weken eerder ook met Lief had gegeten. Dus zonder het een en ander. Ik zie onze vriendelijke ober een wenkbrauw optrekken en hij begint driftig te typen op zijn telefoon. Ik blijf stoïcijns opnoemen wat er wel en wat er niet in mijn salade mag... Maar het komt goed en krijg precies de salade voorgeschoteld hoe ik hem het liefste wil.
We eten, we praten, we lachen en we laten soms een traan. Ik krijg een glaasje water en denk dat de ober mijn lastige klantengedrag heeft vergeven...
https://zeikerige-gescheiden-vrouw.blogspot.com/2021/09/bij-het-sorteer…
