Kut met peren
Vrijdag 23 april 2021
Gisteren heb ik mijn CT scan gehad, die vlotjes verliep. Ik had mazzel, deze keer geen rectumcanule met een liter contrastvloeistof die in je darm loopt waardoor je het gevoel hebt of je op ontploffen staat. Aangezien ik hoest heb ik ook nog maar een Corona test gedaan ook al wist ik wel dat deze negatief zou zijn omdat ik al gevaccineerd ben tegen Corona.
Vanochtend toch maar even met mijn DigiD inloggen om te checken en idd een negatieve test. Plots kwam dat duivelse stemmetje vanuit mijn achterhoofd naar voren gekropen, het stemmetje zei “kijk eens of de uitslag al in je dossier staat?” Zal ik wel, zal ik niet? En voor ik het wist had mijn rechter wijsvinger ‘mijncatharina’ ingevuld en ingelogd met mijn DigiD. En ja hoor de scan was al beoordeeld door de radioloog. Een moment dacht ik nog “Von, je had met jezelf afgesproken geen uitslagen te bekijken voor je bij een arts bent geweest”, maar het duivelse stemmetje was hardnekkiger. En dus klikte mijn wijsvinger de link aan. Mijn hart zat ondertussen in mijn keel en een angstgevoel bekroop me want daar stond het weer zwart op wit: 3 nieuwe metastasen (uitzaaiingen) in mijn rechter onderbuik……
Ergens had ik misschien al een voorgevoel maar dat de metastasen zo snel alweer terug zouden zijn had ik niet gedacht. Op dat moment schieten er meteen allerlei gedachten door je hoofd, dat gaat razendsnel. Je wil het niet maar het gebeurt. Nu moet ik nog tot woensdag wachten tot ik een telefonisch consult met mijn oncologisch chirurg heb, het heeft dus ook geen zin om vooruit te lopen op de zaken maar dat het foute boel is dat is een ding dat zeker is. De vorige keer was het al dubieus of het zinvol was de metastasen operatief te verwijderen dus die discussie zal nu wel weer volgen. De coloscopie die aan moet tonen of de tumorresten in mijn dikke darm weer actief zijn staat pas 7-6 gepland vanwege de achterstand door Corona. Dus is het weer wachten, maar ik weet niet of ik die tijd wel heb en daarbij ik wil niet meer wachten, ik wil alle onderzoeken zsm!
Het voelt zo oneerlijk, na een jaar knokken met allerlei behandelingen waar ik nog dagelijks de gevolgen van ervaar was ik nu net bezig om alles op een rijtje te zetten. Ik was bezig te accepteren dat mijn leven veranderd was en nu mag ik weer terug naar af, zoiets als ‘u gaat terug naar start’. Het is dus kut met peren. Ik ben met Fred de velden in gegaan om mijn hoofd leeg te maken. Ik stond tussen de akkers in en heb keihard geschreeuwd. Fred kreeg bijna een hartverzakking en een boer die bezig was met ploegen staakte zijn bezigheden. Kan me niks schelen, de frustratie moest eruit.
Nondemejaar (Limburgs vloeken) nu kan ik weer de mallemolen in, weer de regie over geven aan specialisten, weer geleefd worden. En ik weet, ik heb geen keus, ik wil nog niet dood, ik KAN nog niet dood, ik ben hier niet klaar. Maar het voelt zó onrechtvaardig.
Lieve mensen, alsjeblieft leef vandaag, omarm de mensen die je lief zijn, pak die mooie momenten, leef niet voor later want later kan plots heel dichtbij zijn….. Fijn weekend en maak samen mooie momenten. Liefs, Von XXX
https://open.spotify.com/track/1GTzOkE9vL3sthTQUnv5AQ?si=tHGBtlhfTk2o9c…