Humor en kanker gaan niet samen?

Ken je het verband tussen een prostaatkankerlijer en een kerstboom ?
 Ze hebben alle twee  ballen als versiering .🤣🤣🤣

Heb prostaatkanker .
Ben dus zo'n arme impotente erectieloze kankerlijer . 

Maar d'r is niks waarmee ik zo kan lachen als een goede mop  , of een cartoon over impotentie of ander kankergerelateerde stuff.
Maakt dat het woord kanker veel minder erg klinkt . 
En dan denk je aan die mop ipv al die ellende .
Maar helaas zijn er heel wat mensen , ook lotgenoten hier op de site , die het daar heel moeilijk mee hebben , en totaal niet begrijpen hoe heilzaam humor kan zijn . 

En dat begrijp IK dus weer niet . Lachen met jezelf  moet toch kunnen , niet ?

Hoi hoi

humor is inderdaad een moeilijk onderwerp voor een hoop mensen

ik kan het wel waarderen

en heb het zelf ook altijd gedaan

dus je bent zeker niet alleen

Hallo Murdocki,

in de periode dat ik gedurende een jaar geregeld één of twee weken in het ziekenhuis lag, vaak met dezelfde drie of vier mannen, was ons uitgangspunt dat we wel moesten oppassen dat we ons niet dood lachten. Want dat zo voor iedereen wel erg naar zijn; met name voor ons zelf. 😂

Onze humor delen met onze familieleden was wel lastig… maar met het verplegend personeel daarentegen was het vaak dolle pret met onze  morbide humor…

Ik ga nu natuurlijk niet zeggen dat ik nog een keer over wil doen, maar patiënten zonder humor hebben het volgens mij een stuk moeilijker. 
 

Met vriendelijke groeten, Bart ♠️ 

Ik snap je! Humor haalt het "zware" er even af als dat nodig is. Dat is jammer genoeg vaak nodig want er wordt ook vaak genoeg gehuild.

Hi Murdocki,

ik vind humor ook belangrijk en reageer vaak als mensen zeggen: “ Goh je ziet er goed uit “

Niet slecht hè voor een kankerlijer 🤣

Veel mensen weten dan niet hoe ze kijken moeten wat mij dan weer aan het lachen maakt!!

Ik zat in de wachtkamer bij de Oncologie op de tafel lag een Glossy-Quest, zie –
afbeelding hieronder

(En pech zit tussen je oren) ik zei tegen een “lotgenoot” we zitten op de verkeerde afdeling, we moeten naar de KNO…

Omdat alleen al het woord kanker zo beladen is, lijkt alles met kanker donker, serieus, zielig, zwartgallig, ziek en negatief te worden bestempeld, inclusief de patiënt  die het lot treft aan deze ziekte te lijden.

Wat als je als patiënt van nature niet zo'n zwartkijker bent en van humor houdt?  Moet je je karakter dan 180 graden draaien? 

Als het aan mij ligt niet dus. Humor helpt om al dat negatieve te relativeren.

Ik moest eens een lastige behandeling ondergaan, plaatselijke verdoving. Met als opdracht een paar uur plat op bed en bedrust. In die tijd was net de boekenserie 50 tinten grijs uitgekomen en 'hot'.  Ik had eigenlijk geen idee waar dat verhaal over ging - had de serie cadeau gekregen-  nam het eerste deel uit mijn koffer en begon te lezen. Voor mij geldt wel: als ik eenmaal een boek in handen heb hou ik niet snel op met lezen. Het viel me wel op dat ik vaak 'bezoek' van de verpleging kreeg in de uren erna, en dat er gegiecheld werd op de gang.  Na een tijdje lezen snapte ik natuurlijk wel waarom. Eén verpleegster vroeg me of het een spannend boek was. "Zo spannend, dat ik na drie uurtjes er nog steeds stil van lig!" heb ik geantwoord.  Even later hoorde ik een hoop lol uit de verpleegsterspost komen, en kreeg ik een extra kopje thee met cake. Ik ging op die afdeling wel verder door het leven  als 'die mevrouw met dat boek' maar op ieders gezicht verscheen steevast een glimlach als ik weer eens langkwam. 

Humor zorgt voor de broodnodige ontspanning en een stukje vrolijkheid. Ons gezin gaat ook humorvol met mijn situatie om. Omdat ik maar één oog heb, ben ik thuis de piraat van mijn kleinkinderen. Dat vinden ze maar wat gaaf. Ik doe lachend mee en geniet daar ook van.

Aan een ziekte lijden wil niet zeggen dat je gespeend bent van humor. Integendeel, je hebt humor nodig om goed om te kunnen  gaan met je ziekzijn.

jac

Humor ook hier elke dag,,hoe erg het soms ook kan zijn,,,,ben de laatste 4 week gered door bijna een behoorlijke uitzaaiing in een wervel dat het beenmerg dicht drukte,,,10 bestralingen gehad om een dwarslaesie te voorkomen,,nu sinds gisteren begonnen met cabazitaxel 10 stuks,,,maar humor houd je sterk,,,kop d'r veur

wij hadden een vriendin die Euthanasie liet toepassen, toen we afscheid namen zei ze tegen mij: Ger  vertel me nog een paar goede moppen zodat ik nog gelachen voor ik er morgen niet meer ben, de start  ging vrij moeilijk gezien de emotionele sfeer, na haar er enkele verteld te hebben zei ze: bedankt Ger,

in een andere situatie liet een vriend ook Euthanasie toepassen, toen ik afscheid nam zei hij tegen mij: Gerrie bedankt dat ik al die jaren jouw vriend mocht zijn, 

Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd!

 

Humor en vooral foute humor heeft me afgelopen maanden op de been gehouden. Een van de eerste dingen die mijn man zei na de diagnose, we blijven wel foute grappen maken, we gaan niet zitten kniezen en dat hebben we zeker niet gedaan. 

Helemaal mee eens en word moe van dat overspannen gedoe!

Ik zie mij zelf als een clublid die wekelijks naar het clubgebouw (AvL) gaat.

We hebben daar allemaal dezelfde kapper , en  bij de dagbehandeling ga ik dan wekelijks aan de "slurf ".

Je moet ook niet geforceerd lollig gaan lopen doen maar probeer het luchtig te houden voor je gesprekspartners!

Janken doe ik later wel ff... 

Vond het ook zo overspannen met Freek de Jonge die  tijdens het concert van de Stones zei   toen  er iemand met bed en al de Arena in werd gereden   " die was nog te belazerd om uit zijn nest te komen "

Heel Nederland viel over hem heen omdat het een terminale patiënt betrof.

Ik weet zeker   als ze het de desbetreffende patiënt hadden gevraagd,  dat hij er om had moeten lachen .

Dus alsjeblieft hou het luchtig ...

We hebben gewoon pech gehad verdomme !

Ja hoor hier ook regelmatig. Heb jaren Piet mogen zijn bij de intochten. Nu ik niet meer te genezen ben heb ik al mijn pakken verkocht.  De dame vroeg van wil je je eigen pak niet houden? En bij mij floepte er meteen uit. Kan ermee in mijn kist gaan liggen met pruik en hier en daar een roetveeg? Was voor haar even van oeps maar gelukkig snapte ze het en moest lachen. En zo zijn er wel meer momenten. 

Ik ben ook heel erg voor heel veel humor. Helaas leent zich dat niet erg voor algemene uitingen als cartoons enzo. Omdat veel patienten of naasten net effe op een ander level zitten. Dat kun je ze dan ook niet opdringen. Helaas eigenlijk. Maar als patient mag je wel  een heleboel dunkt mij, wie mag er nou niet over zichzelf lachen? Dus dat is dan een voordeeltje van deze k*tziekte: permissie om heel veel  foute moppen te mogen maken! 

Nee, humor bij een zware ziekte wordt (vaak) niet begrepen. 
Maar het is enorm belangrijk.

Mijn vriendin kent me al meer dan dertig jaar. Gelukkig heeft ze dezelfde gortdroge humor die ik ook heb. 
Voorbeeld: Een vriendin van ons kwam langs op ziekenbezoek. Bij het weggaan wilde ze afscheid nemen met: 'nog een fijne dag verder.' 
Ze kwam niet verder dan: 'nog een fijne...' en stopte in het midden van de zin. 
Mijn vriendin en ik keken elkaar even aan en lagen dubbel van het lachen. 
Grote verwondering bij onze vriendin.
Dat maakte de lachbui alleen maar erger. 
Toen we wat gekalmeerd waren zei ik tegen haar: 'mag ik nu, alleen omdat ik die rotziekte heb, ineens geen fijne dag meer hebben? Mooi is dat!'

4,5 jaar geleden kreeg ik AML. En humor was DE manier om ermee om te gaan. Maar let op, je omgeving kijkt hier soms raar van op. Zeker toen mijn leukomaatje en ik in een deuk lagen om Herman Finkers slecht nieuws gesprek. 
Lachen duwt K steeds voor even naar de achtergrond dus blijf de humor van alles inzien. 
 

groet

Bauke

ik heb een montage gemaakt....

Hallo Murdocki,

Wij maken ook vaak grapjes hoor dat houdt t luchtig en leefbaar, huilend in een hoekje zitten kan altijd nog toch? Ik heb een agressieve hersentumor gbm graad 4.Ik ga hier aan overlijden weet ik. In mei 2021 de diagnose gehad. In december 2021 in het midden van de behandelingen(;ik was zo kaal als een neet) een kerstmuts gekocht met de tekst bad hair day....

Ik vind ook een dag niet gelachen een dag niet geleefd.Mijn hersentumor heeft een naam terror Jaap genaamd.

Hij heeft al voor veel hilariteit gezorgd vooral als ik overtuigd ben van mijn eigen gelijk en dan later toch moet toegeven dat ik t mis had.

Ook hoor en zie ik dingen die er niet zijn allemaal dankzij terror Jaap.

Ik kan soms chinees typen zonder er mijn best er voor te doen( of mijn vingers zijn gewoon te dik dat kan ook nog)

Veel sterkte en veel humor gewenst 

liefs van Assie1966

Blijven lachen en vooral veel galgenhumor weergeven dat helpt echt.verder proberen met bewegen al is het maar met je vingers te trommelen op tafel of je doet net of je aan het pianospelen bent en moe zijn mag.

Ben palliatief kankerpatiënt en gebruikte altijd al veel humor. Doe dat nu ook maar mijn omgeving vindt dat niet altijd kunnen. Eigenlijk is dan de achterliggende gedachte, dat ik er te makkelijk over denk. Maar dat is niet zo. Waarom zou ik nu anders worden? Ik ben er over een tijdje niet meer en in die tussentijd laat ik die ziekte niet mijn leven en mijn ritme in negatieve zin beïnvloeden. Op positieve manier wel. Geniet veel meer van de kleine dingen. Behalve die k•tmededeling een half jaar geleden voel ik me bijna gezegend. En daar hoort humor gewoon bij.

Hè,wat heerlijk om te lezen!

Ik wilde al eerder een keer ergens reageren maar heb alles weer weggehaald. 

Gelukkig! Ik ben dus niet de enige!

De humor van een vriendin de ver weg woont heeft mij op de been gehouden. Tranen met tuiten gelachen om haar appjes. Dit was in 'de twee weken na de diagnose', jullie weten wel: die weken waarin je in een vacuüm zit, niks weet, of je dood gaat of nog een kans hebt op te mogen blijven in dit leven. Ik vertel haar nog wel eens hoe belangrijk dat was: iemand met ballen die je gewoon oppept met lekkere foute humor, elke morgen!

Met een maat had ik pre-en after bucketweken( van dat bucketlijstje :) ) wat hebben we ons blind gelachen :) :)

Ook mijn volwassen kinderen kunnen er wat van: na de uiterst vervelende diagnose reden jongste zoon en ik terug naar huis. Opeens vroeg hij: "mam, dan wil ik nu wel weten of je mening t.o.v. het woord kanker is veranderd?" Ik (wij)kom(en) van oorsprong uit Den Haag en daar denken ze nogal luchtig over het woord kanker. Dat hebben wij ook, maar de hele opvoeding heb ik er wel bovenop gezeten dat ze het woord er niet te pas en te onpas eruit knallen omdat anderen dat vaak niet leuk vinden en 'het gevoelig kan liggen'. We hadden op een gegeven moment ook een 'kankerpot', elke keer geld erin als het woord viel. Daar kwam de vraag van zoon vandaan natuurlijk met die pot in gedachten. Ik zei, ik heb nu het recht als doelgroep om er iets van te vinden en ik vind het een prima woord om te gebruiken. Voor jullie misschien minder grappig maar we moesten beiden toch wel onbedaarlijk lachen, door de tranen heen, we waren net 5 minuten uit het ziekenhuis.

Humor houdt mij op de been in moeilijke tijden. Mensen uit mijn omgeving zeiden dat het makkelijk voor hen is om naar mij om te kijken omdat ik toegankelijk voor hen ben. Met bezoek werd gehuild en nog veel meer gelachen waardoor ik met een glimlach kon gaan slapen. 

Het gaat nu best goed met mij en ik denk dat mijn positieve instelling en humor helpt. 

Ik pleit voor meer humor dus!

Ruim twee jaar na mijn  operatie vanwege prostaatkanker; totale verwijdering plus fors aantal lymfklieren kwijt. Nu nog steeds bekkenbodemproblemen, wat oedeem en stijgende psa, niet echt ‘schoon’ dus.      Ok,…humor, tja..soms heb ik tegenwoordig een humeur van een zwanger nijlpaard…en soms maak ik keiharde kankergrappen…..Na de diagnose heb ik veel zwarte humor verspreid. Twee weken voor mijn operatie ben ik na meer dan 40 jaar met roken gestopt. Mijn omgeving reageerde met ‘knap hoor dat je zo ineens stopt’. Mijn zwarte reactie…’tja ik vond roken en kanker toch een minder geslaagde combi’. Iemand anders merkte op ‘maar van roken zal je die kanker toch niet gekregen hebben?’ Mijn reactie…’dat weet ik ook wel…ik rook niet met mijn lul’ Soms helpen keiharde zwarte grappen en soms ben ik ook gewoon maar een zielig huilie-huilie jongetje……keep smiling enzo😩😩😀😀.   Na mijn operatie kreeg ik heel veel kaarten en kaartjes, bloemen etc toegestuurd……mijn reactie ‘heb je kanker, leuk, krijg je kaartjes…..’

Ik heb uitgezaaide borstkanker met geen kans op genezing. Humor helpt mij en mijn gezin het een beetje te verlichten. “Tumorhumor” noemen wij het. Soms best wel zwartgallige humor die niet door iedereen gewaardeerd wordt. Mensen schrikken ervan als je grapjes over doodgaan maakt maar ons helpt het! 

Ik heb al 2,5 jaar kanker in mijn mond, maar mijn dochters slepen mij er met veel humor  en natuurlijk ook tranen doorheen.

Ik vind het fijn als iemand humor heeft,je kan toch niks veranderen aan de diagnose dus waarom ook niet.Ff stort de wereld in jij en je gezin breken maar je moet verder.Toen ik de uitslag kreeg op de ziekenhuiskamer ging het gordijn dicht zodat we mee konden kijken naar de scan foto,s.Ik zei woooow spannend het lijkt wel school tv .

De arts vond het niet zo leuk.Mijn man zei als je kaal word krijg je van mij een pruik,gaan we naar de feest winkel n rode bassie pruik halen hahahahaha.

moet kunnen toch.

ik hou ervan.

❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️

Nee, hoor je hebt gelijk. Ik ben ziek uitgezaaide darmkanker en word niet meer beter. Als ik een grapje maak, reageren mensen vaak niet omdat ze denken iemand die zo ziek is, maakt geen grapjes meer.

Hallo Murdocki,

Herkenbaar hoor, met humor ertegenaan. Samen met mijn zus heb ik de meest 'erge' grapjes. Soms moet ik even opletten dat anderen dat niet altijd direct snappen of kunnen waarderen. Wij kunnen er altijd hartelijk om lachen en een goeie grap haalt mij ook uit mijn somberheid. Voorbeeld: ik zat te twijfelen of ik een elektrische fiets zou kopen, want ja hoelang ga ik daar nog op fietsen. Zegt mijn zus: ja altijd doen, ik heb er nog niet een. En ook wij maken gebruik van de kankerkaart, die wordt getrokken als ze beslist mee moet naar een afspraak. Laten we de lol er maar wat van inzien toch en enige zelfspot is nooit weg. 

Vriendelijke groet,

Marz

Ik snap je helemaal! Humor is een manier om te verwerken, om even de lading van alles te halen, het brengt verlichting en het is een manier om er mee te kunnen dealen.

Mijn omgeving moest er ook een beetje aan wennen, maar merken dat het voor hun ook een stukje makkelijker is. Het is toch prettiger om bij iemand te komen die nog kan lachen en (slechte) grappen kan maken dan als het allemaal alleen maar zwaar moet zijn. 

Ik ben alleenstaand met 2 jonge kinderen en ook voor mijn kinderen is het fijn om gewoon even te kunnen lachen. 

Ik snap wel dat niet iedereen er zo mee om kan gaan, maar voor mij is het bijna de enige manier om mij staande te houden. 

Humor is heel belangrijk. Mijn man is ongeneeslijk ziek (uitgezaaide darmkanker) , hij doet heel goed op een soort van contante chemo-immunotherapie (uiteraard wel met wat vervelende bijwerkingen, maar toch goed vol te houden). Wij maken ook best pittige opmerkingen tegen elkaar, die wij dan erg leuk vinden, maar de omgeving soms niet :D. Ook het trekken van de kankerkaart is ons bekend. Zelf ben ik (parttime) rolstoeler, dus dubbel fun.

Als mensen onze humor niet leuk vinden is dat toch een gevalletje "helaas pindakaas". Het is onze manier om t leefbaar te houden en dat is het belangrijkste op dit moment.

groetjes,

Lenny

Nonsens! Humor staat gelijk aan verademing, haalt voor de omgeving 't zware van 't onderwerp af. Als iemand die ik 'n tijd niet heb gezien vraagt hoe 't met me gaat antwoord ik standaard: ' Het is nog steeds niet gelukt om dood te gaan', of ' het wil maar niet lukken om dood te gaan'. Levert, soms na de eerste schrik, altijd big smiles op!

Dag Murdocki,

Hier een haags kankerwijf - een naam die ik ook gebruik als inlog voor deze site. Eindelijk mag ik het zeggen ;-)
Ook ik mocht het uiteraard vroeger thuis nooit gebruiken en kreeg zakgeldkorting als ik dat wel deed. 
Inmiddels 58 jaar - met recent gebleken recidief eierstokkanker. 
Na de eerste toch weer verlammende schrik, kwam de humor weer naar boven. 
Gelukkig kan mn man er ook goed tegen en kan hij het inmiddels zelf ook best goed.

En ja … ik speel ook wel eens de kankerkaart. En breng mensen met mijn duidelijke taal en humor echt wel eens in verlegenheid. Zowel over de kanker als mn aanstaande dood.
Jammer dan. 

Humor en een volle galmende lach is wie ik ben.
Dus ook veel (harde) humor rondom de kanker.
En ja - het is voor mij ook een manier om weer in mn kracht te komen om door te kunnen gaan met die kankerzooi - voor mij en mijn omgeving. 

Als ik niet meer kan lachen en grappen maken over mijn situatie, zal mijn einde nabij zijn.

Leef en geniet ! 
Annemarie

De eerste keer dat we in ons gezin met kanker te maken kregen is al lang geleden (het 7-jarige zoontje van toen heeft nu zelf een zoontje).

Destijds verbleven we heel veel avonden in een hal vlak naast de afdeling Kinderoncologie in het Emma Kinderziekenhuis, want dan kon ik snel naar onze zoon als hij me nodig had. Met de andere ouders hadden we vaak veel lol, we lachten onze spanning van ons af met grapjes die anderen waarschijnlijk raar zouden vinden.

Op een avond kwam er van de afdeling naast ons een groepje mensen. Ze zagen ons lachen en een van hen las wat er op het bordje boven ons hoofd stond: "kin-der-on-co-lo-gie... Geen idee wat het betekent, maar het zal in elk geval niets ernstigs zijn, die ouders hebben zo'n plezier met elkaar". Hij moest eens weten ...

Haalde m’n auto op na de keuring. Krijg je de geijkte opmerking “nou mevrouw hij kan er weer een jaar tegen”.  Waarop ik antwoordde hij in ieder geval wel ik moet het nog maar afwachten. 

Humor is zooo belangrijk. Helaas is mijn vader na de diagnose maagkanker na 14 dagen al overleden.  7 februari. In deze dagen viel er weinig te lachen. Toch hebben we dat wel gedaan. 

Als buddy van mijn vriendin die uitgezaaide borstkanker heeft, hebben we zeker zwartgallige humor. Het is toch ook gewoon een kankerzooi? En we houden van artsen met gevoel voor tumor. 

Als Curaçaose Twentenaar kan ik niet anders dan op z'n 'Finkers' ook met kanker om gaan. Mooier kan het niet maken, wel...dragelijker ♡

Hèhè, eindelijk mijn  streefgewicht bereikt.....

Grappig toch?

Goh gek kijk ik zie ik mijn reactie niet meer . 

Maar de galgenhumor voor mij was verleden week als voorbeeld.

Ieder jaar ben ik piet bij de intochten , maar helaas moet ik ermee stoppen en besloot mijn pakken te verkopen. De persoon die ze allemaal wilde overnemen kwam langs en nadat we erover uit waren vroeg ze me van vind je het niet zonde om jouw pak weg te doen?

Waarop ik heel droog reageerde van wat moet ik dan. Heb aantrekken in mijn kist , met pruik en hier en daar een roetveeg over me gezicht?  Ze schrok maar zag dat ik een smiley had dus zag toen de humor ervan in