Humor en kanker gaan niet samen?
Hoi allen,
De afgelopen 8 maanden heeft mijn leven (en daarmee ook dat van mijn gezin) in het teken van darmkanker, chemotherapie, CT-scans, MRI en kijkoperatie gestaan. Vaak in het ziekenhuis, veel slechte momenten en de papa die ik was, kon (en kan) ik niet zijn voor mijn kinderen.
We hebben ons er dapper doorheengeslagen, onder anderen met behulp van humor. Het hardst konden wij lachen om de lieve kaarten die binnenkwamen die nét op het randje waren (K*TKANKER, We kunnen er wel omheen draaien maar het is gewoon K*T...). Ook het grapje over de 'kankerkaart' vond bij ons gretig aftrek. Als ik iets niet kon dan riep er altijd wel iemand 'jaja, je gebruikt je kankerkaart zeker?' Op een zeker moment hoefde ik nog maar naar m'n fictieve borstzakje te grijpen en een fictieve kaart te trekken om weer wat luchtigheid in de situatie te brengen.
Wat me opviel in deze hele periode dat er weinig 'kankerhumor' te vinden is in de vorm van boeken, grapjes, spelletjes, kaarten... Natuurlijk is kanker een zwaar en beladen onderwerp en is het niet iets om zomaar grapjes over te maken, maar het lijkt wel of humor uitgebannen wordt zodra het woord kanker valt.
Humor is voor mij en veel van mijn omgeving een manier geweest om 'het een plekje te geven'. Het is een deel van mijn verwerking en zorgt er voor dat er wat luchtiger gesproken kan worden over kanker.
Hoe is jullie ervaring hiermee? Ben ik de enige die dit opgevallen is of heb ik een iets te bijzondere vorm van humor?
137 reacties
Jemig, wat een heftige, rake en helaas herkenbare verhalen en problemen. Humor is voor mij ook een belangrijke copingstijl. Dat heeft er zelfs toe geleid dat ik een boek heb geschreven van humortom naar tumortom.
In het kort
In dit boek sluit ik bij de bittere waarheid aan. Dit boek - geschreven met een vleugje humor - gaat namelijk over het bevechten van een tumor. Ik heb mijn persoonlijke verhaal over een beladen onderwerp op een luchtige, informatieve, humorvolle, herkenbare en behapbare (qua omvang en schrijfstijl) op papier gezet. Deze combinatie maakt dat het boek zich onderscheid van andere boeken over een gelijksoortig onderwerp en goed leesbaar is voor een breed publiek, die uit het boek - daar ben ik van overtuigd - inspiratie, informatie en troost uit kan halen.
Wie ben ik
Ik ben geen arts. Nee, ook niet bluppie de goudvis met zijn bolle ogen. Hoewel ik daar als ik aan de medicatie zit wel veel weg van heb. Ik ben gewoon een simpele man op gympies, 40 jaar, die door studenten nog eind twintig geschat wordt. Een mooi compliment, maar dat gaat studenten alleen niet helpen aan hogere cijfers...helaas...
Verder ben ik een zoon van twee lieve, bezorgde ouders, broer van een lief zusje en broertje van een lieve broer, oom van een viertal gekkies en zwager van een schoonzus en schoonbroer. En ik kreeg in 2021 de diagnose tumor van 46 mm bij 21 mm voor de kiezen. Niet letterlijk voor de kiezen, maar het scheelt weinig. De tumor bevindt zich namelijk wel in mijn kaakgewricht. Ik ben dus Tom roelofs #tomroe709 en ik heb een tumor en nog steeds slechte humor.
Bijlage
In de bijlage heb ik de voorkant en achterkant toegevoegd. Ik had hier nog graag hoofdstuk 1 bijgevoegd, maar dat is niet mogelijk. Je kan mij altijd even mailen als je interesse hebt op t.roelofs@yahoo.com.
Hi Tom
Leuk om te lezen hoe je ermee omgaat! Vind je opmerking over het Keto dieet wel intrigerend dat dit de groei van kanker( cellen) zou limiteren en dat dit wetenschappelijk zou zijn onderbouwd. Is dit gebaseerd op het feit dat kankercellen gedijen op suiker cq koolhydraten?
Heb jij een link voor mij waar ik dit onderbouwd wetenschappelijk onderzoek kan terug lezen?
Groetjes Anja
Hoi Anja,,, toevallig heb ik nog niet zo lang geleden een vraag gesteld over suiker met betrekking tot kanker,,,hier onder de vraag en het antwoord van een professor;
Suiker
Traveler01
(ex-)patiënt
31 oktober 2023 om 18.3187 x gelezen
Goedendag professor ,,,, bevordert suiker de groei van kankercellen? Er wordt gezegd dat eten en drinken de groei van kankercellen niet kan beïnvloeden,,,,maar voor je een Pet/pmsa scan krijgt krijg je eerst een injectie met een radioactieve stofje toegediend in combinatie met suiker(water) mij is verteld dat juist de kwaadaardige cellen stapelgek op suiker zijn en zo de radioactieve stof binnen krijgen zodat ze onder de scan zichtbaar zijn,, is het verstandig om geen suikers te nemen?
Onderstaande kreeg ik als antwoord;
2 november 2023 om 08.12
Beste Mijnheer, dat is een goede vraag. Al onze cellen zijn afhankelijk van suikers voor hun energievoorziening. Die suikers zijn maar voor een klein deel puur in onze voeding aanwezig. De meeste suiker wordt gemaakt door de afbraak van zetmeel, en in het lichaam zijn er ook andere mechanismen waardoor suikers voor de cel worden aangemaakt. U zult de kankercellen (en alle andere cellen) dus nauwelijks kunnen beinvloeden door suiker geheel uit uw voeding te laten. Er zijn natuurlijk wel andere redenen om te minderen met suiker...
Hoi Anja,
Leuke vraag.
In mijn boekje verwijs ik naar veel bronnen. Ik voeg er even een aantal bij De oorspronkelijke theorie en vondst is trouwens van Otto Warburg.
Seyfried, T.N. & Chinopoulos, C. (2021). Can the Mitochondrial Metabolic Theory Explain Better the Origin and Management of Cancer than Can the Somatic Mutation Theory? Metabolites 2021, 11, 572. https://doi.org/ 10.3390/metabo11090572
en Seyfried, T.N. (2012). Cancer as a Metabolic Disease On the origin, Management and prevention of cancer. Hoboken, NJ: John Wiley & Sons.
Een informatiebron is ook het youtube filmpje van dr. Dominic D'Agostino https://youtu.be/p-74O9c-eYM?si=8-Hto96ND04NwAbf
Of deze publicatie Seyfried TN, Shivane AG, Kalamian M, Maroon JC, Mukherjee P and Zuccoli G (2021) Ketogenic Metabolic Therapy, Without Chemo or Radiation, for the Long-Term Management of IDH1-Mutant Glioblastoma: An 80-Month Follow-Up Case Report. Front. Nutr. 8:682243. doi: 10.3389/fnut.2021.682243
Nou ja, genoeg informatie. Kalamian heeft nog een boek geschreven :) Ha, zo kan ik dus nog wel even doorgaan. Have fun, tenminste ik heb er veel uitgehaald en het is niet uit de lucht gegrepen maar wetenschappelijk onderbouwd.
Ja , zo bedoel ik het dus ook ,
Daardoor kon ik een nieuwe vriendin , die heel plots Diagnose , Darmkanker , en niet behandelbaar , Met haar tot en met met spoed 'levensbeëindiging ,( met nadrukkelijk Je moeten beroepen , op Je zelf beschikking recht ,
De familie was in huis . Maar tijdens de injectie , was ik de enige die haar hand heb vast gehouden , en konden wij zo met elkaar praten . Woorden zijn dan te veel.
Maar het was heel "FIJN " om zo afscheid te kunnen nemen .
Zoals je zelf al schrijft, het is een beladen onderwerp.
Tenzij je in Den Haag woont. Maar daar wordt 'kanker' onnadenkend als voorzetsel gebruikt bij van alles waarop gescholden wordt. Speciefiek benoemd wordt de kankersort eigenlijk nooit. Ik ga er maar van uit dat 'Nierkankerh**r' toch minder effect heeft....
Een tijd geleden, toen ik net gehoord had dat ik nierkanker had, wenste iemand me toe: 'Krijg de kanker'. Waarop ik zonder nadenken antwoordde: 'Heb ik al'. Ik heb zijn verdere reactie niet afgewacht, trouwens.
Goedeavond,
Mijn moeder wordt op dit ogenblik behandeld voor baarmoederhalskanker. En ik zie daar de humor niet van in. Waar is de grens? Ik begrijp dat je familie daar op een humoristische manier de ernst van kanker relativeert, maar dat geldt niet voor iedereen. Ik vind het erg dat haar haren uitvallen en als iemand daar grap over zou maken zou ik t niet leuk vinden. Kanker is een ernstige ziekte en als we daar grappen over maken duurt het niet lang of het wordt als normaal gebruikt. Daar moeten we voor waken. Ik wens iedereen beterschap en een K-vrije leven🙏🏽🥰
Het is erg dat deze ziekte bestaat,,,en ieder individu gaat er op een ander manier mee om,,voor mij heeft het ook een jaar geduurd dat ik het heb geaccepteerd,,en tuurlijk maak er ook wel grapjes over ,,maar iemand moet mij ook echt niet gaan aan spreken met de ziekte,,,daar krijgt hij heel veel berouw van ,,,ik denk maar zo ; het leven is als een frikandel maar je moet hem zelf speciaal maken,,,,
Ik hoop dat je moeder er niet al teveel bijwerkingen van moet ondervinden tijdens haar behandelingen,,,,,,maar ga alsjeblieft ook niet bij de pakken neer zitten,,,heel veel sterkte tijdens de behandelingen en een heel gelukkig 2024
Kanker hebben is niet leuk, daar zijn we het over eens.
Maar er geen grappen over maken betekent wel, dat je het *te* serieus neemt. Volgens mij is dat ook niet goed. Het gaat er niet beter van worden als je alleen maar ernstig blijft. Voor mij is humor een manier om ermee om te gaan, het een plekje te geven in mijn leven. Als ik moet kiezen tussen constant verdriet en ernstig, of op gepaste momenten een grap en lachen, kies ik zelf toch liever het laatste.
Maar dat is persoonlijk. Dus ernstig zijn is heus niet fout. Erom kunnen lachen ook niet. Humor moet wel gepast zijn. Als iemand net te horen herft gekregen dat er geen genezing mogelijk is, is een grap niet op zijn plaats. Toch is ook dan humor een mechanisme om ermee om te gaan.
Er is geen goed of fout, iedereen is hoe hij/zij is, en dat mag ook.
Hoi, ik snap wat je bedoeld. Het is wel een feit dat iedereen daar anders mee omgaat.
Mijn man heeft al 5 jaar darmkanker, inmiddels uitgezaaid in de lever en ongeneeslijk. Daar heeft hij de afgelopen 3 jaar chemo/immunotherapie voor gehad. Die behandeling deed t goed tot september j.l (de uitzaaiingen werden de nek omgedraaid). Helaas waren er weer toen uitzaaiingen te zien, daarna 3 maanden "afwachtend beleid". Inmiddels 4 uitzaaiingen te zien en vanaf 10 januari weer 3 dagen chemo...11 dagen herstellen, daarna weer chemo.
Dat betekent dat wij al jaren in een rollercoater leven. Vooral dat woordje LEVEN is voor ons belangrijk. Wij maken er wel grappen over binnen ons gezin als t zo uitkomt. Zoals we voor de kanker ook soms harde grappen konden maken. We houden dat niet geforceerd binnen want het leven gaat gelukkig nog steeds door.....
Schelden met kanker heb ik altijd verwerpelijk gevonden en dat is uiteraard niet veranderd.
sterkte en groetjes, Lenny
Ik denk dat het vooral heeft te maken met het accepteren van de ziekte, het feit dat je er niets aan kunt veranderen en er dus maar het beste van maakt. Het is ook niet zo dat anderen er grappen over moeten maken.. dat heeft in mijn ogen te maken met tact en inschatten van de situatie.. maar als de patiënt zelf er grappen over maakt, moet dat gewoon kunnen.
Ik heb m’n moeder verloren aan longkanker en heb zelf borstkanker.
Ik heb met m’n moeder zo gelachen toen we haar haar eraf aan het scheren waren en ook toen het teruggroeide in een hanekamvorm. Ik had er heel veel moeite mee dat zij haar haar verloor, maar zij had er zelf helemaal geen moeite mee. Ik kon me dat niet voorstellen, tot ik zelf m’n haar verloor. Op gegeven moment had ik nog 4 plukjes haar en ik had verwacht heel emotioneel te zijn bij het eraf halen.. maar uiteindelijk was het een opluchting. Ik zag er zieker uit met de 4 plukjes haar dan met een kaal hoofd. Ik heb ook met m’n vriendinnetje zo gelachen tijdens het kaalscheren, zij was degene die aan het huilen was en er moeite mee had, maar voor mij voelde het als een bevrijding. Dat wil niet zeggen dat ik er geen moeite mee heb, ik word nog elke dag geconfronteerd met m’n korte kapsel en mis m’n lange haar nog steeds. Maar het is gewoon wat het is en ik kan er nou eenmaal niets aan veranderen.
Ik ben ook blij dat ik het laatste jaar van m’n moeder haar ziek zijn nog veel met haar heb kunnen lachen. Ook over de ernstige dingen zoals euthanisie of palliatieve sedatie. Ze was af en toe warrig door de tumoren in het hoofd, waardoor ze soms ook grappige versprekingen had. Ik moet er ook niet aan denken dat we dat laatste jaar alleen maar een zware tijd samen zouden hebben gehad. Ik ben blij met de mooie herinneringen waarbij we zo hard aan het lachen waren dat de tranen over onze wangen liepen.
Ik ben ook blij dat door de luchtigheid het voor m’n moeder minder zwaar was, want inderdaad.. het is al zwaar genoeg. Het overkomt je, maar alsnog is je moeder je moeder.. ze is niet haar kanker en ik denk dat de meeste mensen zichzelf niet als kankerpatiënt willen zien, maar dat je ze ziet zoals ze zijn.
Ik ben het met je eens dat het aan de persoon zelf ligt, maar ze zeggen niet voor niets ‘lachen in gezond’. Zolang het maar niet tactloos en kwetsend is.. en degene zelf bepaald uiteindelijk ook de toon.
Heel mooi verwoord Ellien,,,je kan er niets aan veranderen,,,👍 fijne jaarwisseling
Hallo , mijn humor kreeg ik pas jaren later door die een vriend mij gaf , ik heb het hem verteld .
Ik kreeg een driedimensionale puzzel :
Ik zou met mijn Oogmelanoom , behandeld om het oog te behouden . wel blind worden er aan . Drie dimensionaal kijken is dan ietsje moeilijker .
Ik ben blijven kijken . en pas eentijdje later toen ik zonder alle bij verscheinselen . was onddekte ik wat hij had uitgehaald .Hij had het spel zo veranderd dat het nooit goed te krijgen was .
Met een groet Giel Klaver .
Deze manier van denken . in een tijd dat de K. ziekte nog alom als voorzichtige aanduiding
gebruikt werd , en de patiënt zoals ik niet wist dat mijn toenmalige echtgenote . wel werd verteld dat ik nog hooguit 5 jaar te leven had . Een Oogmelanoom . 1993 het voorjaar . Er werd niet over gesproken , het was er gewoon niet. Wel de vraag , er zou in 1/2 1990 een verzekering op mijn leven uitbetaald worden vroeg "of ze de echtgenote ook recht had op geld ."
Toen dacht ik : Humor . en niets anders meer voor mij . van harde pijn humor tot zacht mededogen . Ik kan dit hier schrijven , gewoon omdat ik geluk gehad heb , tot nu toe ?
Ik weet dat het met bepaalde vormen van kanker , zo kan lopen .
Het in de Melanoom vereniging gaan , was voor mi j een uitlaat . Ik moest er mee ophouden , omdat ik het mee naar huis nam . Ik ben nu al weer 6 jaar alleen . en nog steeds in de Kankerwereld ingegroeid . Wel goedaardig , maar toch. je weet maar nooit , met die niet gewilde aanhangsels , die kunnen de kanker krijgen , onhandige uitvreters .
Groet Giel Klaver ( zie je wel het is de naam die het doet .)
Hee Murdocki,
Gevoel voor Tumor is lachende liefde voor het leven!!
Ben zelf fan van' de cabaretier Jeroen van Merwijk (gestorven aan leverkanker) Titel Kanker voor Beginners
Éen boek waar je enorm van opknapt. Met prachtige zelfreflectie en meesterlijke overpeinzingen.
ook zijn muziek CD : "Even iemand Doodslaan" is aan te bevelen zeker luisteren naar het nummer Moet je maar geen lul zijn !
Groet Ron
Kanker en humor, zoals hieronder ook uit de reacties blijkt, voor de een kan het echt niet, voor de ander is het onmisbaar. Het maakt ook uit wie er grapjes over maakt. Of je het zelf doet, of iemand anders die niet ziek is. Toen iemand mijn pruik een 'dooie marmot' noemde, was ik daar boos over. Toen mijn lotgenotenmaatje mij met oud en nieuw een kaart stuurde met de tekst' Gelukkig Nieuwhaar 'heb ik daar dubbel om gelegen en haar hetzelfde toegewenst.
Negen jaar geleden kreeg ik de diagnose uitgezaaide kanker met een slechte prognose. Ik lag in het ziekenhuis, met een kaal hoofd van de chemo en net een grote buikoperatie achter de rug. Niet echt reden om te lachen en grappen te maken. Mijn zoon stuurde mij een linkje met een stukje comedian van Micha Wertheim: 'Voor specialisten'. "Mam"zei hij, "dit moet je kijken, ik ken jouw gevoel voor humor en hier kun jij om lachen. Het gaat over kanker". Ik was geschokt: ik ga toch niet lachen om kanker? "Kijk nou maar ", zei hij. Ik had het niet moeten doen want ik kreeg heel erg pijn in mijn geopereerde buik van het lachen. Ik vind het zo grappig. Ik heb het heel vaak teruggekeken als ik mezelf even wilde opvrolijken. Waarom ik hier nu wel om kan lachen heeft ook te maken met het feit dat Micha Wertheim het zelf persoonlijk heeft meegemaakt om de diagnose kanker ter krijgen.
Het is uit 2012, en inmiddels wel gedateerd, maar blijf leuk. Als je het aandurft om te kijken, hier is de link. Gedeelte begint op 4.23
https://m.youtube.com/watch?v=o2_RIoAOi-4
Micha Wertheim Voor Specialis
Welke serie ook een aanrader is in dit kader: Gevoel voor tumor, van de Vlaamse omroep in samenwerking met de Vlaamse kanker vereniging. Mijn Lief, zelf ook geraakt door kanker, wilde hier niet naar kijken en vond het ook niet leuk. Ik keek altijd alleen en soms zat ik te huilen en soms lag ik naast de stoel van het lachen.
Het stond indertijd op netflix. Nu via Npo plus, meen ik.
https://npo.nl/npo3/gevoel-voor-tumor/POW_03845751
Bedankt !
Voor mij is humor juist heel belangrijk.
Weet sinds kort dat ik darmkanker heb en zonder mijn zwarte slechte humor die overigens gedeeld word met de mensen om mij heen had ik het niet zo goed op gepakt, het is relativeren en het minder zwaar mAken.
……tumor met humor….of humor met tumor…..
Gefeliciteerd…..het is vandaag wereldkankerdag……..4 februari
…..maar eh…….morgen ook en overmorgen…..
Groetjes, JJB
Wij zijn nieuw in deze wereld, mijn man en ik. In januari kreeg ik de diagnose uitgezaaide borstkanker, palliatieve behandeling. Als je gaat lezen, dan word je depressief, dus nah, daar zijn we maar mee gestopt. Mijn man en ik hebben wel een galgenhumor hoor. we maken grapjes over de erfenis, dat ik het nog wel tot een bepaalde datum moet volhouden, want anders...we nemen een extra stukje taart, nou ja, hij dan, want hoe gezond je ook leeft (dat deed ik), het maakt geen ruk uit joh. Beetje sarcastisch, maar we hebben er wel plezier mee. het maakt het allemaal wel wat makkelijker, voor ons tenminste.
Ik hou van humor. Eigenlijk ook wel van donkere humor. Vanaf de dag van de diagnose heb ik besloten dat dit een belangrijk element zou zijn bij mijn genezingsproces.
Ik heb de handtekeningen van twee van mijn favoriete comedians in mijn gsm zitten. Tijdens chemo luister ik naar comedy. En in mijn 'goede weken' probeer ik ergens een show mee te pikken, als het kan live.
Voor mij is het de eerste tool die ik inzet op moeilijke dagen. Het neemt de ernst van de ziekte en de behandeling niet weg. Het maakt de ellende niet minder. Maar het laat een andere kant zien. Het geeft tegengewicht.
Ik heb voor mijn vrienden en famillie een whats app groep aangemaakt om updates te geven, maar ik vraag daar ook regelmatig om een humoristische kijk op de dingen. Leuk, soms flauw, vaak verrassend. En ik merk dat het mijn omgeving ook helpt, want uiteindelijk moeten zij ook verwerken.
Ik ben het volledig met je eens dat humor meer aan bod zou mogen komen. Het helpt in ieder genezingsproces, denk ik. Ben opgegroeid in een gezin waarin vooral de Nederlandse cabaretiers ( Toon Hermans, Paul Van Vliet, enz ) gevolgd werden. Ik had altijd gedacht mijn gevoel voor humor nooit kwijt te raken. Maar de laatste tijd lukt het mij niet meer om reden dat in mijn streek ( zuiden van West Vlaanderen) het woord palliatief een negatieve betekenis meegekregen heeft in de Volksmond. Iedereen gaat ervan uit dat ik eerstdaags het bijltje erbij neerleg. Wat ook niet helpt is dat mijn vrouw en kinderen, hoewel ze het beste voor me wensen,, er liever niet over praten en de diagnose op hun manier willen verwerken. Ik kan maar hopen spoedig uit het diepe dal waarin ik me nu bevindt te klauteren en mijn gevoel voor humor terug te vinden.
Veel sterkte aan allen op dit forum.
Groetjes, Jef.
Dag Jef,
Ik ben Veroniek, ook uit Zuid West-Vlaanderen. Roeselare meer bepaald. En palliatief heeft inderdaad een heel negatieve bijklank. Zo erg dat we pas een week of twee voor haar dood geweten hebben dat mijn ma al maanden palliatief was. Toen ze voor het laatst naar het ziekenhuis vertrok, twee maanden voor haar dood, wisten we niet eens dat ze niet meer naar huis zouden komen. Zij en mijn pa wisten het wel, maar ze hebben het ons niet laten weten. Elke boodschap werd verbloemd of achtergehouden. Het is nu bijna twee jaar geleden, en het blijft een bittere nasmaak hebben.
Mijn pa gebruikt ook humor. Toen hij updates gaf over ma, na ziekenhuisbezoeken, deed hij dat telkens met een 'kwinkslag'. Vaak een enorm dwaze woordspeling, soms door er al meteen een kluchtje aan toe te voegen. Meestal geforceerd en niet van harte. Hij wist echt zijn momenten niet te kiezen.
Ik heb hem zelfs al letterlijk gezegd dat hij bij een negatieve boodschap van mij even moet wachten. De kwinkslagen en kluchtjes zijn leuk, maar timing vind ik ook wel iets om rekening mee te houden. De lach na de traan. Wat denk jij?
En dan het praten thuis. Ik heb voor de tweede keer kanker. Niks met de eerste te maken, gewoon brute pech.
De eerste keer waren de kinderen nog klein en moest mijn man alles op alles zetten voor hen. Van praten kwam er niet veel in huis. Nu zijn we 13 jaar verder, en ik had gehoopt dat mijn man en ik meer zouden kunnen delen. Maar nee. Als ik erover begin vervalt hij in korte antwoorden, of ontwijkt hij snel. Ik kan alles zeggen, maar het gaat niet over in een gesprek.
Pas op, hij is een schat en doet alles voor me. Maar dat 'gesprek', dat mis ik heel erg. Gek genoeg kan ik er nog best van al spreken met mijn dochter van 16.
Toon Hermans, Paul van Vliet, ik ben er mee opgegroeid. Paul zelfs nog live gezien begin jaren 90. Ook Herman Finkers en Brigitte Kaandorp.
Als ik je kan helpen om uit het dal te klimmen, dan vraag je maar. Ik ben ook bekend met diepe dalen.
Groeten, Veroniek
PS Ik ben grote fan van jouw alias!
Dag Veroniek,
Hartelijk dank voor uw reactie en steun. Herman Finkers heb ik leren in onze thuis in Portugal op YouTube. Brigitte Kaandorp zal ik even opzoeken. Om even te duiden : Bij mij is het per toeval ontdekt in het hospitaal van Faro. Was daar op doorverwijzing van Portugese huisarts in verband met slaap-tekort en kortademigheid. Vonden op de foto een verdachte vlek op de rechterlong. Mijn vrouw en ik zijn dan nog datzelfde weekend terug naar Kortrijk gereden, gevlogen ( auto heeft het net boven Sevilla begeven ). Ik vond, gezien de taal, toch beter mij hier te laten behandelen. Mijn groot slaaptekort ( twee, drie uurtjes per nacht ) zal wel een probleem vormen in mijn verwerkingsproces waardoor humor momenteel op een laag pitje staat. Ik bewonder je positieve ingesteldheid ondanks jou grote tegenslagen. Ik hoop dat je niet meer in die diepe dalen terecht komt. Ik werk eraan en alle tips zijn welkom.
Nogmaals bedankt.
Veel sterkte en groeten,
Jef.
Herman Finkers heeft zelf kanker gehad. Leukemie als ik me niet vergis. Hij heeft er een show over gemaakt: 'na de pauze'. De moeite waard om eens te bekijken!
Dag Veroniek,
Denk dat ik deze een paar jaar terug gezien heb. Zal nog eens herbekijken. Altijd de moeite waard. Dank.
Groeten, Jef.
Poah ja Jef, Mijn moeder is 14 jaar geleden overleden en dat was de eerste keer dat ik 'palliatief' tegenkwam. Ze was dement en had griep, was flink ziek. En ze had pijn, dus ze kreeg pijnstilling als 'palliatieve behandeling'. Ik zocht op wat dat betekende; da's zorg voor mensen die niet meer te genezen zijn. aha, en 2 dagen later was mijn moeder overleden. Ik schrok me dus een hoedje toen de oncoloog me vertelde dat ik palliatief behandeld zou gaan worden, want dan zou ik dus ook snel het loodje leggen, maar dat is het dus niet. Gelukkig maar, hoewel ik wel begrijp dat het een heel dramatische betekenis heeft voor velen. Je wordt ook niet meer beter, dus tja.....
Hartelijk dank voor uw reactie. Gelukkig is het meer dan onmiddellijk het loodje neerleggen. Ik denk dat ik nog een grote stap te zetten heb op weg naar acceptatie maar we werken eraan.
Groetjes,
Jef.
Hey Jef,
Dan is het nog fijn om op een plek te kunnen praten met 'lotgenoten'. Afgelopen weekend kwam een collega van mijn man op visite. Ook hij in de palliatieve fase met prostaatkanker. Ik merkte dat we een heel ander bezoek hadden dan anders. Alle anderen, we kletsen even over 'oh jee wat een ellende en nu?' en gaan dan over op de meer luchtige en makkelijkere gesprekken. Heel gezellig steeds. Maar nu hadden we het heel direct over vanalles. Ook over een stichting die je kunt uitnodigen om een soort dagboek voor je kinderen te maken. Waarin je ze vertelt wat je nog kwijt wilt. Zover ben ik nog niet hoor, maar ik bedacht me na het bezoek dat we heeeel andere gesprekken hadden dan wanneer je als enige 'de patient' bent. Lucht je hart dus wanneer het nodig is!!
Groetjes van Karin
Dag Karin,
Dank voor je berichtje. Het doet deugd verhalen van lotgenoten te horen. Een dagboek maken voor de kinderen en kleinkinderen zou wel eens dringend kunnen worden. Kom net van mijn huisarts terug met pijnlijk nieuws. Een vlek op mijn huid ziet er niet goed uit en moet verder onderzocht worden. Naast longkanker nog eens huidkanker erbovenop. Zal maar definitieve uitslag afwachten en zoals aangeraden de struisvogel uithangen. Wordt een moeilijke nacht. Hoop voor jou het beste.
Veel sterkte, Jef.
Beste Jef, dat is inderdaad niet prettig. Mijn man praat er ook niet graag over, maar mijn dochters wel. Wat ik vooral met mijn dochters en kleinzoons doe is herinneringen maken. Uit eten; dagjes weg. Vakantie vieren. kortom ; een bucketlist afwerken.
En paliatieve zorg betekent letterlijk verrijking van je leven. Of dat nu kort of langdurig/jaren is.
Heel veel sterkte. Groetjes Hendriekske
Beste Hendriekske, dank voor je reactie. Met mijn twee dochters en zoon heb ik meestal telefonisch contact in het weekend. Praten dan meestal over de kleinkinderen ( leuk ). Ze hebben alledrie een nogal veeleisende job. Ik hoop natuurlijk dat ook mijn bucketlijst in de nabije toekomst kan afgewerkt worden ( samen met mijn gezin ). Maar momenteel voel ik mij te zwak na mijn tweede chemokuur. Eerst die afwerken en dan gaan we ervoor.
Eveneens veel sterkte. Groeten, Jef.
Beste Hendriekske, dank voor je reactie. Met mijn twee dochters en zoon heb ik meestal telefonisch contact in het weekend. Praten dan meestal over de kleinkinderen ( leuk ). Ze hebben alledrie een nogal veeleisende job. Ik hoop natuurlijk dat ook mijn bucketlijst in de nabije toekomst kan afgewerkt worden ( samen met mijn gezin ). Maar momenteel voel ik mij te zwak na mijn tweede chemokuur. Eerst die afwerken en dan gaan we ervoor.
Eveneens veel sterkte. Groeten, Jef.
Palliatief . is eigenlijk een uitweg , voor artsen om de patiënt een uit , als er geen echte mogelijkheden meer zijn , legaal een hoeveelheid pijnbestrijding te geven .
Dat die producten , verslavend zijn weten wij allemaal , maar is het te veel van het goede ,
vergaat je het lachen niet , maar je verzwakte lijf weet er geen weg meer mee , en houd vanzelf op . Simpel gezegd een overdosis , verzachting van ongeluk .
Zij kiest dus een niet gekozen vrijwillige verplichte , beëindiging van je leven .
Ik was er bij en keek er naar . Je gunt die geen zijn , verzacht wegzakken in het oneindige .
Als het moet en niet anders kan , zoals ook meegemaakt . 'een vriendin' . binnen een week .De zelf gekozen "zelf beschikking 's recht mogelijkheid " OM dat , alle lichtjes op rood staan , is dit het groene lampje van zekerheid .
Ik vond het een eer om tot het allerlaatste moment contact met haar te hebben .
Het maakte voor mij het draagbaar , het gaat niet om jezelf het gaat om het waardig loslaten van het leven .
Als je dat mag geven , is de foto genomen even daarvoor , en het kiezen van de juiste kleding , samen uitgezocht , een eeuwig durend bedankje als afscheid naar de altijd doorgaande eindeloze reis .
L.S. Dat ik die foto niet laat zien . Is omdat zij daar met haar ogen , nog kon zeggen .
Wat , ik welke ander dat niet mag geven .
Dan zou ik de betovering van oneindig geluk verbreken .
Groet Giel Klaver 🍀
Voor mijn operatie vanwege darmkanker en er sprake zou kunnen zijn van een stoma. Nou dan heb ik eindelijk een eigen zak, zei ik dan. Heb gelukkig geen stoma gekregen. Daarna weer een operatie om een vetschort uit de buik te verwijderen, zei ik tegen de chirurg: zo, en nu dan nog ff liposuctie, je had die man moeten zien kijken….. Humor maakte het allemaal een stuk draaglijker.
Dit soort dingen doe ik ook altijd. Voor mezelf is het een goed middel om de zorgen beheersbaar te houden. En de verzorgers vinden dit uiteindelijk ook wel fijner dan iemand die ligt te janken, bij wijze van spreken. Dat zorgt ervoor dat zij zich ook beter voelen en beter werk verrichten.
En ik vind het gewoon ook fijn, het geeft me ondanks alles een piepklein beetje een beter gevoel.